آیه ۱۳ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳ سوره فجر''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۳ سوره فجر''' سیزدهمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب [[خداوند]] گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از [[عذاب]] الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر [[قرآن]] به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «[[قوم عاد]]» با تندباد، «[[قوم ثمود]]» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم [[فرعون]]» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش او، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۵۶-۴۵۷|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره فجر سیزدهمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«سرانجام پروردگارت آنان‌را به عذاب گرفتار ساخت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سرانجام پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان کشید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش او، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۵۶-۴۵۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
