آیه ۲۸ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۸ سوره فجر''' بیست و هشتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۸ سوره فجر''' بیست و هشتمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف حال [[مومن]] به هنگام [[مرگ]] اشاره دارد. به گزارش مکارم مفسر شیعی، تعبیر به «راضیه» به این علت است که مومن تمام وعده‌های [[پروردگار]]<nowiki/>ش را درباره پاداش و [[ثواب]] اعمال محقق شده می‌یابد و از اینکه در رحمت و فضل او قرار گرفته؛ سراپایش را رضایت و خشنودی فرامی‌گیرد. به عقیده وی، عبارت «مرضیه» نیز در آیه دلیل بر آن است که مومن و اعمالش مورد قبول [[خداوند]] قرار گرفته است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به توصیف حال مومن به هنگام مرگ اشاره دارد. به گزارش او، تعبیر به «راضیه» به این علت است که مومن تمام وعده‌های پروردگارش را درباره پاداش و ثواب اعمال محقق شده می‌یابد و از اینکه در رحمت و فضل او قرار گرفته؛ سراپایش را رضایت و خشنودی فرامی‌گیرد. به عقیده وی، عبارت «مرضیه» نیز در آیه دلیل بر آن است که مومن و اعمالش مورد قبول خداوند قرار گرفته است. در بعضی از [[تفسیر قرآن|تفاسیر]] [[شأن نزول]] آیات درباره [[حمزه]] عموی [[محمد|پیامبر اسلام]] عنوان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۷۷-۴۷۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۸ سوره فجر بیست و هشتمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به توصیف حال مومن به هنگام مرگ اشاره دارد. به گزارش مکارم مفسر شیعی، تعبیر به «راضیه» به این علت است که مومن تمام وعده‌های پروردگارش را درباره پاداش و ثواب اعمال محقق شده می‌یابد و از اینکه در رحمت و فضل او قرار گرفته؛ سراپایش را رضایت و خشنودی فرامی‌گیرد. به عقیده وی، عبارت «مرضیه» نیز در آیه دلیل بر آن است که مومن و اعمالش مورد قبول خداوند قرار گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«خشنود و خداپسند به‌سوی پروردگارت بازگرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به سوی پروردگارت که تو از او خشنودی و او از تو خشنود است، باز گرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به توصیف حال مومن به هنگام مرگ اشاره دارد. به گزارش او، تعبیر به «راضیه» به این علت است که مومن تمام وعده‌های پروردگارش را درباره پاداش و ثواب اعمال محقق شده می‌یابد و از اینکه در رحمت و فضل او قرار گرفته؛ سراپایش را رضایت و خشنودی فرامی‌گیرد. به عقیده وی، عبارت «مرضیه» نیز در آیه دلیل بر آن است که مومن و اعمالش مورد قبول خداوند قرار گرفته است. در بعضی از تفاسیر شأن نزول آیات درباره حمزه عموی پیامبر اسلام عنوان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۷۷-۴۷۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
