آیه ۳ سوره أعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره اعلی''' سومین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. سومین صفت [[الله|خداوند]] که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «[[هدایت تکوینی]]» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در [[آیه ۵۰ سوره طه]] در ضمن گفتگوی [[موسی]] و [[فرعون]] نیز بیان شده است. | '''آیه ۳ سوره اعلی''' سومین [[آیه]] از هشتاد و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. سومین صفت [[الله|خداوند]] که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «[[هدایت تکوینی]]» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در [[آیه ۵۰ سوره طه]] در ضمن گفتگوی [[موسی]] و [[فرعون]] نیز بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سومین صفت خداوند که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «هدایت تکوینی» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در آیه ۵۰ سوره طه در ضمن گفتگوی موسی و فرعون نیز بیان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سومین صفت خداوند که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «هدایت تکوینی» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در آیه ۵۰ سوره طه در ضمن گفتگوی موسی و فرعون نیز بیان شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۸۵–۳۸۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | أعلی | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۹ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره اعلی سومین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. سومین صفت خداوند که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «هدایت تکوینی» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در آیه ۵۰ سوره طه در ضمن گفتگوی موسی و فرعون نیز بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و کسی‌که اندازه را مقرر کرد و راه نمود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«همان کسی که اندازه آفرینی و رهنمایی کرد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سومین صفت خداوند که در این آیه به آن اشاره شده؛ هدایت موجودات و برنامه‌ریزی برای حرکت آنان به سوی کمال است. منظور از هدایت در اینجا «هدایت تکوینی» است و بر تمام موجودات عالم حکمفرماست که شبیه مضمون این آیه در آیه ۵۰ سوره طه در ضمن گفتگوی موسی و فرعون نیز بیان شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۸۵–۳۸۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره اعلی»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۵۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
