آیه ۲ سوره تکاثر: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع مرگ]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکاثر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۸ | ||||
| شماره آیه | ۲ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲ سوره تکاثر دومین آیه از صد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این مطلب اشاره شده که بعضی از قبایل قریش در زمان قبل از اسلام برای تفاخر به یکدیگر به دیدار قبور مردگان خود می‌رفتند که در اینجا مورد نکوهش و سرزنش قرآن قرار گرفته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تا وقتی که به گورستان‌ها رسیدید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«تا آنکه با گورها رو در رو شدید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به این مطلب اشاره شده که بعضی از قبایل قریش در زمان قبل از اسلام برای تفاخر به یکدیگر به دیدار قبور مردگان خود می‌رفتند که در اینجا مورد نکوهش و سرزنش قرآن قرار گرفته است. به اعتقاد مکارم، از عوامل اصلی تفاخر و تکاثر، عدم ایمان به معاد، جهل نسبت به ضعف‌های خود و احساس حقارت ناشی از شکست‌های زندگی است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکاثر، صد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شانزدهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره کوثر و پیش از سوره ماعون نازل شد. در مکی و مدنی بودن سوره اختلاف نظر است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۶۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۵۹۸.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۲۷۶–۲۸۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکاثر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۸.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
