آیه ۷ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره حاقه''' هفتمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۷ سوره حاقه''' هفتمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه به توصیف [[عذاب]] خداوند پرداخته شده و از هلاکت تمامی [[قوم عاد]] در طی هفت شب و هشت روز سخن به میان آمده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در این آیه به توصیف عذاب خداوند پرداخته شده و از هلاکت تمامی قوم عاد سخن به میان آمده است. بر طبق متن آیه تندبادهای سرکش در طی هفت شب و هشت روز، بر آن سرزمین مسلط گردید و همه آنان را ریشه کن و نابود ساخت. به گزارش مکارم، [[قرآن]] از مثال زیبایی استفاده کرده و اجساد آن قوم معذب را به تنه‌های پوسیده و توخالی نخل تشبیه کرده است. در حقیقت با این تشبیه، بزرگی پیکر و ریشه کن شدن آنان و جابجاشدن بدن‌شان توسط بادها به جهت توخالی بودن به خوبی توصیف شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۹|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و | == شأن نزول و ترتیبآب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره حاقه]]، شصت و نهمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره ملک]] و پیش از [[سوره معارج]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۸۶۶|ف=سوره حاقه}}</ref> | به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره حاقه]]، شصت و نهمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره ملک]] و پیش از [[سوره معارج]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۸۶۶|ف=سوره حاقه}}</ref> | ||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۱
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره حاقه هفتمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه به توصیف عذاب خداوند پرداخته شده و از هلاکت تمامی قوم عاد در طی هفت شب و هشت روز سخن به میان آمده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
سَخَّرَهَا عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيَالٍ وَثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِيهَا صَرْعَىٰ كَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِيَةٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(خداوند) آن‌را هفت شب و هفت روز به غایت نحس بر آنان گماشت آن‌گاه مردمان را می‌دیدی که روی زمین افتاده‌اند و انگار تنه‌های پوک و توخالی درختان خرمایند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که خداوند آن را هفت شب و هشت روز پیوسته بر آنان گماشت و آن قوم را در آن حال از پا در افتاده بینی، گویی ایشان خرمابنانی هستند ریشه کن شده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه قبل، در این آیه به توصیف عذاب خداوند پرداخته شده و از هلاکت تمامی قوم عاد سخن به میان آمده است. بر طبق متن آیه تندبادهای سرکش در طی هفت شب و هشت روز، بر آن سرزمین مسلط گردید و همه آنان را ریشه کن و نابود ساخت. به گزارش مکارم، قرآن از مثال زیبایی استفاده کرده و اجساد آن قوم معذب را به تنه‌های پوسیده و توخالی نخل تشبیه کرده است. در حقیقت با این تشبیه، بزرگی پیکر و ریشه کن شدن آنان و جابجاشدن بدن‌شان توسط بادها به جهت توخالی بودن به خوبی توصیف شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیبآب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۳۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
