سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-A'raf.svg |نام = اعراف |جزء = ۸ و ۹|آیه = ۲۰۶|محل نزول = مکه|شماره نزول = ۳۹|کلمه = ۳۳۴۶|حرف = ۱۴۴۳۷}} '''سوره اعراف''' هفتمین سوره قرآن که دارای ۲۰۶ آیه، ۳۳۲۵ یا ۳۳۴۶ کلمه و ۱۴۴۳۷ یا ۱۴۳۱۰ حرف است. این سوره مکی از نظر ترت...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
بنابه گزارش منابع [[اسلامی]] این سوره، در [[مکه]] نازل شده است که نزول آن پیش از سوره جن و پس از سوره ص بوده است. اما برخی مفسران [[آیه ۱۶۳ سوره اعراف|آیه ۱۶۳]]<ref name=":1" /> و بعضی دیگر آیات ۱۶۳ تا [[آیه ۱۷۰ سوره اعراف|۱۷۰]] سوره را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند.<ref name=":0" /> بنابر [[روایات]] [[اسباب نزول]] آیات [[آیه ۱۷۵ سوره اعراف|۱۷۵]]، [[آیه ۱۸۷ سوره اعراف|۱۸۷]] و [[آیه ۲۰۴ سوره اعراف|۲۰۴]] سوره و به جهت سیاق این آیات، این سوره را از سور مدنی قرآن به‌شمار آورده‌اند.<ref name=":1" /> | بنابه گزارش منابع [[اسلامی]] این سوره، در [[مکه]] نازل شده است که نزول آن پیش از سوره جن و پس از سوره ص بوده است. اما برخی مفسران [[آیه ۱۶۳ سوره اعراف|آیه ۱۶۳]]<ref name=":1" /> و بعضی دیگر آیات ۱۶۳ تا [[آیه ۱۷۰ سوره اعراف|۱۷۰]] سوره را [[مکی و مدنی|مدنی]] دانسته‌اند.<ref name=":0" /> بنابر [[روایات]] [[اسباب نزول]] آیات [[آیه ۱۷۵ سوره اعراف|۱۷۵]]، [[آیه ۱۸۷ سوره اعراف|۱۸۷]] و [[آیه ۲۰۴ سوره اعراف|۲۰۴]] سوره و به جهت سیاق این آیات، این سوره را از سور مدنی قرآن به‌شمار آورده‌اند.<ref name=":1" /> | ||
== | == در منابع اسلامی == | ||
از جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی در منابع شیعی گزارش شده است که هر که این سوره را در ماه یکبار بخواند در روز قیامت از جمله کسانی باشد که بیم و اندوهی به وي دست ندهد و اگر در هفته یک بار آن را تلاوت نماید از کسانی باشد که در قیامت او را مورد محاسبه قرار ندهند.<nowiki><ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=اعراف}}</ref></nowiki> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۶: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اعراف|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمد علی|پیوند نویسنده=محمد علی لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=اعراف|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/9/3684}} | *{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=لسانی فشارکی|نام=محمد علی|پیوند نویسنده=محمد علی لسانی فشارکی|ویراستار=|مقاله=اعراف|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/9/3684}} | ||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره اعراف|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2757}} | *{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=دفتر تبلیغات اسلامی|نام=|پیوند نویسنده=دفتر تبلیغات اسلامی|ویراستار=|مقاله=سوره اعراف|دانشنامه=فرهنگنامه علوم قرآن|عنوان جلد=فرهنگنامه علوم قرآن|سال=۱۳۹۰|ناشر=دفتر تبلیغات اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/26683/1/2757}} | ||
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۲
| اعراف | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۳۹ | ||||
| جزء | ۸ و ۹ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۲۰۶ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۳۳۴۶ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۱۴۴۳۷ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره اعراف هفتمین سوره قرآن که دارای ۲۰۶ آیه، ۳۳۲۵ یا ۳۳۴۶ کلمه و ۱۴۴۳۷ یا ۱۴۳۱۰ حرف است. این سوره مکی از نظر ترتیب نزول سوره‌ها، سی و نهمین سوره قرآن محسوب می‌شود که بنابه نقل مشهور، نزول آن پیش از سوره جن و پس از سوره ص بوده است. هرچند در ترتیب مصحف کنونی در میان سوره‌های انعام و انفال قرار دارد.[۱][۲]
نام‌ها
فرهنگنامه علوم قرآن سه نام «اعراف»، «میثاق» و «میقات» را برای این سوره گزارش کرده است. «اعراف» به معنای جایگاه بلند و مرتفعی که انسان از آنجا به اطرافش اشراف دارد و در این سوره منظور از آن، منطقه وسیع و مرتفع میان بهشت و جهنم است که جایگاه انتظار انسان‌های با ایمانی است که اعمال‌شان کاستی دارد و از آنجا با بهشتیان و جهنمیان گفتگو می‌کنند. دلیل نام‌گذاری سوره به این نام به دلیل وجود واژه «اعراف» و بیان داستان «اصحاب اعراف» در این سوره است.[۱] بنابه آنچه در دانشنامه بزرگ اسلامی آمده است؛ به مناسبت آیه ۱۴۳ به آن «سوره میقات» و به مناسبت آیه ۱۷۲ به آن «سوره میثاق» گفته شده و به خاطر آغاز سوره با حروف مقطعه به «سوره المص» نیز مشهور است.[۲]
شأن و محل نزول
بنابه گزارش منابع اسلامی این سوره، در مکه نازل شده است که نزول آن پیش از سوره جن و پس از سوره ص بوده است. اما برخی مفسران آیه ۱۶۳[۲] و بعضی دیگر آیات ۱۶۳ تا ۱۷۰ سوره را مدنی دانسته‌اند.[۱] بنابر روایات اسباب نزول آیات ۱۷۵، ۱۸۷ و ۲۰۴ سوره و به جهت سیاق این آیات، این سوره را از سور مدنی قرآن به‌شمار آورده‌اند.[۲]
در منابع اسلامی
از جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی در منابع شیعی گزارش شده است که هر که این سوره را در ماه یکبار بخواند در روز قیامت از جمله کسانی باشد که بیم و اندوهی به وي دست ندهد و اگر در هفته یک بار آن را تلاوت نماید از کسانی باشد که در قیامت او را مورد محاسبه قرار ندهند.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=اعراف}}</ref>
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعراف». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- لسانی فشارکی، محمد علی (۱۳۹۸). «اعراف». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره اعراف». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.