سوره انفال: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = Al-Anfal.svg |نام = انفال |جزء = ۹ و ۱۰|آیه = ۷۵|محل نزول = مدینه|شماره نزول = ۸۸|کلمه = ۱۲۴۴ یا ۱۲۹۵|حرف = ۵۳۸۸ یا ۵۲۸۰}} '''سوره انفال''' هشتمین سوره قرآن است و ۷۵ آیه دارد. «انفال» به معنای منابع و ثروتهای عمومی در طبیعت همچ...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۳: | خط ۳: | ||
== نامگذاری == | == نامگذاری == | ||
«انفال» به معنای منابع و ثروتهای عمومی در طبیعت همچون دریا، جنگل و معدن است. به جهت اینکه در آیه نخست این واژه دو بار بهکار رفته و احکام انفال و ثروتهای عمومی در آیاتش آمده است؛ این سوره را «انفال» نامیدهاند. نام دیگر سوره «بدر» است. زیرا در آن داستان غزوه بدر بیان شده و همچنین برخی نزول سوره را در همان جنگ دانستهاند. از همین رو آن را «سوره بدر» نامگذاری کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۴|ف=سوره انفال}}</ref> | «انفال» به معنای منابع و ثروتهای عمومی در طبیعت همچون دریا، جنگل و معدن است. به جهت اینکه در آیه نخست این واژه دو بار بهکار رفته و احکام انفال و ثروتهای عمومی در آیاتش آمده است؛ این سوره را «انفال» نامیدهاند. نام دیگر سوره «بدر» است. زیرا در آن داستان غزوه بدر بیان شده است و همچنین برخی [[مفسران]] نزول سوره را در همان جنگ دانستهاند. از همین رو آن را «سوره بدر» نامگذاری کردهاند.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۴|ف=سوره انفال}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش [[فرهنگنامه علوم قرآن]]، «سوره انفال» در ترتیب نزول سور قرآنی، هشتاد و هشتمین و در مصحف کنونی هشتمین سوره قرآن است که پیش از سوره آلعمران و پس از سوره بقره در مدینه و پس از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقلها، آیات ۳۰ تا ۳۶ این سوره مکی هستند. از سیاق آیات روشن میشود که این سوره پس از واقعه بدر نازل شده است. چراکه در تعدادی از آیات | به گزارش [[فرهنگنامه علوم قرآن]]، «سوره انفال» در ترتیب نزول سور قرآنی، هشتاد و هشتمین و در مصحف کنونی هشتمین سوره قرآن است که پیش از سوره آلعمران و پس از سوره بقره در مدینه و پس از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقلها، آیات ۳۰ تا ۳۶ این سوره مکی هستند. از سیاق آیات روشن میشود که این سوره پس از واقعه بدر نازل شده است. چراکه در تعدادی از آیات گزارشهایی از این جنگ نقل شده و مسائلی همچون [[جهاد]]، [[غنیمت جنگی]]، انفال و اموری که در رابطه با هجرت است؛ در این سوره ذکر گردیده است.<ref>{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۷۸۴|ف=سوره انفال}}</ref> | ||
== محتوا و ساختار == | == محتوا و ساختار == |
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۷
انفال | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مدنی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۸۸ | ||||
جزء | ۹ و ۱۰ | ||||
شمار آیهها | ۷۵ | ||||
شمار واژهها | ۱۲۴۴ یا ۱۲۹۵ | ||||
شمار حرفها | ۵۳۸۸ یا ۵۲۸۰ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سوره انفال هشتمین سوره قرآن است و ۷۵ آیه دارد. «انفال» به معنای منابع و ثروتهای عمومی در طبیعت همچون دریا، جنگل و معدن است. به جهت اینکه در آیه نخست این واژه دو بار بهکار رفته است؛ این سوره را «انفال» نامیدهاند. در مصحف کنونی هشتمین سوره قرآن است که پیش از سوره آلعمران و پس از سوره بقره در مدینه و بعد از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقلها، آیات ۳۰ تا ۳۶ این سوره مکی هستند. از سورههای مثانی قرآن و به اندازه نیم جزء قرآن است. در این سوره به بیان احکام انفال و ثروتهای عمومی و داستان نبرد بدر پرداخته شده است.[۱]
نامگذاری
«انفال» به معنای منابع و ثروتهای عمومی در طبیعت همچون دریا، جنگل و معدن است. به جهت اینکه در آیه نخست این واژه دو بار بهکار رفته و احکام انفال و ثروتهای عمومی در آیاتش آمده است؛ این سوره را «انفال» نامیدهاند. نام دیگر سوره «بدر» است. زیرا در آن داستان غزوه بدر بیان شده است و همچنین برخی مفسران نزول سوره را در همان جنگ دانستهاند. از همین رو آن را «سوره بدر» نامگذاری کردهاند.[۲]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، «سوره انفال» در ترتیب نزول سور قرآنی، هشتاد و هشتمین و در مصحف کنونی هشتمین سوره قرآن است که پیش از سوره آلعمران و پس از سوره بقره در مدینه و پس از هجرت نازل شده است. البته بنابه برخی از نقلها، آیات ۳۰ تا ۳۶ این سوره مکی هستند. از سیاق آیات روشن میشود که این سوره پس از واقعه بدر نازل شده است. چراکه در تعدادی از آیات گزارشهایی از این جنگ نقل شده و مسائلی همچون جهاد، غنیمت جنگی، انفال و اموری که در رابطه با هجرت است؛ در این سوره ذکر گردیده است.[۳]
محتوا و ساختار
پانویس
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انفال». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.