آیه ۳۱ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۱ سوره عبس''' سی و یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۱ سوره عبس''' سی و یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۱-۱۵۳|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۱ سوره عبس سی و یکمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و میوه و علف را»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و میوه و علف»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۵۱-۱۵۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
