آیه ۳۶ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۶ سوره عبس''' سی و ششمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۳۶ سوره عبس''' سی و ششمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه به این مطلب اشاره شده است که انسان در هنگام برپایی [[قیامت]] و در صحنه محشر به خاطر صحنه‌های تکان‌دهنده آن و دیدن اعمال خویش، از همسر و فرزندان خود هم فرار می‌کند و تنها به خودش، اعمالش و سرنوشتش مشغول می‌شود. این آیات همگی نشان‌دهنده این هستند که هول و وحشت محشر آنقدر زياد است كه انسان را از تمام پيوندها و علایقش جدا مى‌كند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، در آیه به این مطلب اشاره شده است که انسان در هنگام برپایی قیامت و در صحنه محشر به خاطر صحنه‌های تکان‌دهنده آن و دیدن اعمال خویش، از همسر و فرزندان خود هم فرار می‌کند و تنها به خودش، اعمالش و سرنوشتش مشغول می‌شود. این آیات همگی نشان‌دهنده این هستند که هول و وحشت محشر آنقدر زياد است كه انسان را از تمام پيوندها و علایقش جدا مى‌كند.<ref>{{پک|1=مکارم شیرازی|2=۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۵۷|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره عبس]]، هشتادمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره نجم]] و پیش از [[سوره قدر]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه ([[آیه ۱۲ سوره عبس|آیه ۱۲]]) [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۹۹۳|ف=سوره عبس}}</ref> | به گزارش ''[[فرهنگ‌نامه علوم قرآن]]''، [[سوره عبس]]، هشتادمین [[فهرست سوره‌های قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانسته‌اند که پس از [[سوره نجم]] و پیش از [[سوره قدر]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه ([[آیه ۱۲ سوره عبس|آیه ۱۲]]) [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگ‌نامه علوم قرآن|ص=۲۹۹۳|ف=سوره عبس}}</ref> | ||
نسخهٔ ۷ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۳۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۶ سوره عبس سی و ششمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه به این مطلب اشاره شده است که انسان در هنگام برپایی قیامت و در صحنه محشر به خاطر صحنه‌های تکان‌دهنده آن و دیدن اعمال خویش، از همسر و فرزندان خود هم فرار می‌کند و تنها به خودش، اعمالش و سرنوشتش مشغول می‌شود. این آیات همگی نشان‌دهنده این هستند که هول و وحشت محشر آنقدر زياد است كه انسان را از تمام پيوندها و علایقش جدا مى‌كند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و از همسر و فرزندانش (نیز بگریزد)»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و همسرش و پسرانش»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در آیه به این مطلب اشاره شده است که انسان در هنگام برپایی قیامت و در صحنه محشر به خاطر صحنه‌های تکان‌دهنده آن و دیدن اعمال خویش، از همسر و فرزندان خود هم فرار می‌کند و تنها به خودش، اعمالش و سرنوشتش مشغول می‌شود. این آیات همگی نشان‌دهنده این هستند که هول و وحشت محشر آنقدر زياد است كه انسان را از تمام پيوندها و علایقش جدا مى‌كند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۵۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
