آیه ۱ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره عبس''' یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش [[الله|پروردگار]] نسبت به کسی است که فرد یا افراد | '''آیه ۱ سوره عبس''' یکمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش [[الله|پروردگار]] نسبت به کسی است که فرد یا افراد ثروتمند جامعه را بر فرد نابینای فقیر ترجیح و مقدم می‌دارد. طبق نقل مشهور در [[شأن نزول]] آیه، مخاطب آیات [[محمد|پیامبر اسلام]] بوده است؛ اما تعدادی از علمای [[شیعه]] بر این عقیده‌اند که منظور شخص پیامبر نیست. از جمله اینکه عبوس بودن، مشغول شدن به ثروتمندان و غفلت از فقرا که در آیات ذکر شده است؛ از اخلاق انبیا بخصوص پیامبر اسلام نمی‌باشد. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش پروردگار نسبت به کسی است که فرد یا افراد ثروتمند | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش پروردگار نسبت به کسی است که فرد یا افراد ثروتمند جامعه را بر فرد نابینای فقیر ترجیح و مقدم می‌دارد. طبق نقل مشهور در شأن نزول آیه، مخاطب آیات پیامبر اسلام بوده است؛ اما تعدادی از علمای شیعه بر این عقیده‌اند که منظور شخص پیامبر نیست. از جمله اینکه عبوس بودن، مشغول شدن به ثروتمندان و غفلت از فقرا که در آیات ذکر شده است؛ از اخلاق انبیا بخصوص پیامبر اسلام نمی‌باشد. شأن نزول آیه طبق نقل مشهورتر، چنین است که گروهی از بزرگان [[قریش]] در نزد محمد بودند و او نیز در حال تبلیغ و دعوت به دین بود که فرد نابینایی به نام «عبدالله بن ام مکتوم» وارد مجلس شد و چون چشمانش نمی‌دید؛ با اصرار از محمد می‌خواست که برای او آیات [[قرآن]] را بخواند. اصرار او به حدی رسید که سخن محمد را قطع کرد و آثار نارضایتی و ناراحتی بر چهره‌اش آشکار شد و از او روی برتافت. در این وقت بود که ده آیه اول سوره نازل شد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۲۳–۱۲۵|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره عبس یکمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش پروردگار نسبت به کسی است که فرد یا افراد ثروتمند جامعه را بر فرد نابینای فقیر ترجیح و مقدم می‌دارد. طبق نقل مشهور در شأن نزول آیه، مخاطب آیات پیامبر اسلام بوده است؛ اما تعدادی از علمای شیعه بر این عقیده‌اند که منظور شخص پیامبر نیست. از جمله اینکه عبوس بودن، مشغول شدن به ثروتمندان و غفلت از فقرا که در آیات ذکر شده است؛ از اخلاق انبیا بخصوص پیامبر اسلام نمی‌باشد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، روی ترش کرد و اعراض نمود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، ترشرویی کرد و روی بر تافت»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، موضوع آیات ده‌گانه ابتدایی سوره، عتاب و سرزنش پروردگار نسبت به کسی است که فرد یا افراد ثروتمند جامعه را بر فرد نابینای فقیر ترجیح و مقدم می‌دارد. طبق نقل مشهور در شأن نزول آیه، مخاطب آیات پیامبر اسلام بوده است؛ اما تعدادی از علمای شیعه بر این عقیده‌اند که منظور شخص پیامبر نیست. از جمله اینکه عبوس بودن، مشغول شدن به ثروتمندان و غفلت از فقرا که در آیات ذکر شده است؛ از اخلاق انبیا بخصوص پیامبر اسلام نمی‌باشد. شأن نزول آیه طبق نقل مشهورتر، چنین است که گروهی از بزرگان قریش در نزد محمد بودند و او نیز در حال تبلیغ و دعوت به دین بود که فرد نابینایی به نام «عبدالله بن ام مکتوم» وارد مجلس شد و چون چشمانش نمی‌دید؛ با اصرار از محمد می‌خواست که برای او آیات قرآن را بخواند. اصرار او به حدی رسید که سخن محمد را قطع کرد و آثار نارضایتی و ناراحتی بر چهره‌اش آشکار شد و از او روی برتافت. در این وقت بود که ده آیه اول سوره نازل شد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۲۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۲۳–۱۲۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
