آیه ۳ سوره بلد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳ سوره بلد''' سومین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» ([[ابراهیم]]) و منظور از «ولد» ([[اسماعیل]]) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر [[مکه]] سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان | '''آیه ۳ سوره بلد''' سومین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» ([[ابراهیم]]) و منظور از «ولد» ([[اسماعیل]]) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر [[مکه]] سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه‌گذار [[کعبه]] و شهر مکه بوده‌اند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه‌گذار کعبه و شهر مکه بوده‌اند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۹|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بلد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳ سوره بلد سومین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه‌گذار کعبه و شهر مکه بوده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و سوگند به پدر، و فرزندی که به وجود آورد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و سوگند به پدر و فرزندی که پدید آورده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه‌گذار کعبه و شهر مکه بوده‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۶۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۹.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بلد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
