آیه ۲۰ سوره بلد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۰ سوره بلد''' بیستمین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه آخر سوره، به مجازات گروه [[کافران]] اشاره شده است که بر طبق آیه، [[عذاب]] آنان آتشی فروبسته است که راه فراری از آن وجود ندارد. در لغت «موصدة» از (ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا نشان‌دهنده آن است که انسان کافر در آتشی سوزان محصور و احاطه شده است. | '''آیه ۲۰ سوره بلد''' بیستمین [[آیه]] از نودمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه آخر سوره، به مجازات گروه [[کافران]] اشاره شده است که بر طبق آیه، [[عذاب]] آنان آتشی فروبسته است که راه فراری از آن وجود ندارد. در لغت «موصدة» از (ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا نشان‌دهنده آن است که انسان کافر در آتشی سوزان محصور و احاطه شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه آخر سوره، به مجازات گروه کافران اشاره شده است که بر طبق آیه، عذاب آنان آتشی فروبسته است | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه آخر سوره، به مجازات گروه کافران اشاره شده است که بر طبق آیه، عذاب آنان آتشی فروبسته است که راه فراری از آن وجود ندارد. در لغت «موصدة» از (ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا نشان‌دهنده آن است که انسان کافر در آتشی سوزان محصور و احاطه شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۱۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | بلد | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره بلد بیستمین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه آخر سوره، به مجازات گروه کافران اشاره شده است که بر طبق آیه، عذاب آنان آتشی فروبسته است که راه فراری از آن وجود ندارد. در لغت «موصدة» از (ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا نشان‌دهنده آن است که انسان کافر در آتشی سوزان محصور و احاطه شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بر آنان (از هرسو) آتشی (فراگیر) گمارده شده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«بر آنان آتشی چند لایه، [چیره] باشد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه آخر سوره، به مجازات گروه کافران اشاره شده است که بر طبق آیه، عذاب آنان آتشی فروبسته است که راه فراری از آن وجود ندارد. در لغت «موصدة» از (ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا نشان‌دهنده آن است که انسان کافر در آتشی سوزان محصور و احاطه شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۷۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۸۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره بلد»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۰۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
