آیه ۱ سوره ناس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره ناس''' یکمین [[آیه]] از صد و چهاردهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در اولین آیه سوره [[قرآن]] به [[محمد|پیامبر اسلام]] به عنوان الگوی مردم می‌گوید: | '''آیه ۱ سوره ناس''' یکمین [[آیه]] از صد و چهاردهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در اولین آیه سوره [[قرآن]] به [[محمد|پیامبر اسلام]] به عنوان الگوی مردم می‌گوید: «بگو، به پروردگار مردم پناه می‌برم.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در اولین آیه سوره قرآن به پیامبر اسلام به عنوان الگوی مردم می‌گوید: | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در اولین آیه سوره قرآن به پیامبر اسلام به عنوان الگوی مردم می‌گوید: «بگو، به پروردگار مردم پناه می‌برم.» به گزارش مکارم، این سوره نیز مانند «[[سوره فلق]]» دربارهٔ پناه بردن به خداوند از تمام [[شرور]] است؛ با این تفاوت که در این سوره بر شر «وسواس خناس» (یعنی وسوسه‌گران ناپیدا) تأکیده شده است. به عقیده او، در این آیه شخص با گفتن «ربّ الناس» به ربوبیت خداوند اعتراف می‌کند و خود را تحت تربیت و حمایت او قرار می‌دهد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۸–۴۷۱|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ناس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۶ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره ناس یکمین آیه از صد و چهاردهمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در اولین آیه سوره قرآن به پیامبر اسلام به عنوان الگوی مردم می‌گوید: «بگو، به پروردگار مردم پناه می‌برم.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، بگو: به پروردگار مردم پناه می‌برم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، بگو به پروردگار مردم پناه می‌برم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در اولین آیه سوره قرآن به پیامبر اسلام به عنوان الگوی مردم می‌گوید: «بگو، به پروردگار مردم پناه می‌برم.» به گزارش مکارم، این سوره نیز مانند «سوره فلق» دربارهٔ پناه بردن به خداوند از تمام شرور است؛ با این تفاوت که در این سوره بر شر «وسواس خناس» (یعنی وسوسه‌گران ناپیدا) تأکیده شده است. به عقیده او، در این آیه شخص با گفتن «ربّ الناس» به ربوبیت خداوند اعتراف می‌کند و خود را تحت تربیت و حمایت او قرار می‌دهد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ناس، صد و چهاردمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره فلق و پیش از سوره توحید نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۳۷۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۴۶۸–۴۷۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ناس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۰۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
