آیه ۶ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره حاقه''' ششمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۶ سوره حاقه''' ششمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت [[قوم عاد]] اشاره شده است که این گروه نیز مانند قوم ثمود هنگامیکه به [[پیامبر]]<nowiki/>شان «[[هود]]» [[ایمان]] نیاوردند؛ [[عذاب|عذابی]] سخت بر آنها فرود آمد و به وسیله تندبادهایی سرکش و مسموم هلاک شدند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] در این آیه با اشاره به سرانجام قوم عاد، از هلاک شدن آنها توسط تندبادهای پرسر و صدا و مسموم خبر داده است. به گزارش او، قوم عاد در سرزمین [[احقاف]] ساکن بودند و از نظر جسمی بدن‌هایی قوی و درشت هیکل داشتند. شهرها، باغ‌ها و زمین‌هایشان خرم و پرمحصول بود. اما هنگامیکه به پیامبرشان «هود» ایمان نیاوردند و سخنان او را مسخره کردند؛ از جانب [[خداوند]] بر آنها عذاب نازل شد و همگی آنها از بین رفتند. قرآن در اینجا نوع عذابشان را تندبادهای سرکش عنوان کرده که با دو واژه «صرصر» و «عاتیه» بیان شده است. مفسران برای کلمه «صرصر» سه معنای بادهای سرد، مسموم و پرسر و صدا و برای لغت «عاتیه» معنای سرکش را گفته‌اند. منظور از سرکش نیز سرکشی و طغیان از دستور خدا نیست؛ بلکه منظور نسبت به میزان قدرت و حرکت بادهای معمولی گفته شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۳۸|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره حاقه ششمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرنوشت قوم عاد اشاره شده است که این گروه نیز مانند قوم ثمود هنگامیکه به پیامبرشان «هود» ایمان نیاوردند؛ عذابی سخت بر آنها فرود آمد و به وسیله تندبادهایی سرکش و مسموم هلاک شدند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِكُوا بِرِيحٍ صَرْصَرٍ عَاتِيَةٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و امّا عاد به (وسیلة) تندبادی سرکش نابود شدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اما عاد، با تندبادی سخت سرد و بنیان‌کن به نابودی کشیده شدند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه با اشاره به سرانجام قوم عاد، از هلاک شدن آنها توسط تندبادهای پرسر و صدا و مسموم خبر داده است. به گزارش او، قوم عاد در سرزمین احقاف ساکن بودند و از نظر جسمی بدن‌هایی قوی و درشت هیکل داشتند. شهرها، باغ‌ها و زمین‌هایشان خرم و پرمحصول بود. اما هنگامیکه به پیامبرشان «هود» ایمان نیاوردند و سخنان او را مسخره کردند؛ از جانب خداوند بر آنها عذاب نازل شد و همگی آنها از بین رفتند. قرآن در اینجا نوع عذابشان را تندبادهای سرکش عنوان کرده که با دو واژه «صرصر» و «عاتیه» بیان شده است. مفسران برای کلمه «صرصر» سه معنای بادهای سرد، مسموم و پرسر و صدا و برای لغت «عاتیه» معنای سرکش را گفته‌اند. منظور از سرکش نیز سرکشی و طغیان از دستور خدا نیست؛ بلکه منظور نسبت به میزان قدرت و حرکت بادهای معمولی گفته شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۳۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
