آیه ۱۰ سوره حاقه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۰ سوره حاقه''' دهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۰ سوره حاقه''' دهمین [[آیه]] از شصت و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های [[پیامبر|پیامبران]] [[خدا]] دلیل دیگر فرودآمدن [[عذاب]] بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم مفسر شیعی، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است و قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به طور مثال شرح سرنوشت قوم [[فرعون]] را در آیات [[آیه ۱۰ سوره شعراء|۱۰]] تا [[آیه ۶۸ سوره شعراء|۶۸]] [[سوره شعراء]] و سرانجام قوم [[لوط]] را در [[آیه ۶۱ سوره حجر|۶۱]] تا [[آیه ۷۷ سوره حجر|۷۷]] [[سوره حجر]] آورده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است.به گزارش مکارم، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است. قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است. همچنین قرآن بیان می‌دارد که خداوند فرعونیان را با غرق کردن در نیل و قوم لوط را با زلزله و بارش بارانی از سنگ هلاک نمود.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۴۲-۴۴۳|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره حاقه دهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است. به گزارش مکارم مفسر شیعی، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است و قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آنان از (فرمان) فرستادة پروردگارشان سرپیچی کردند، و خداوند ایشان را به سختی فرو گرفت»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سپس از پیامبر پروردگارشان نافرمانی کردند، آنگاه [خداوند] آنان را به مؤاخذه‌ای سخت فرو گرفت»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه مخالفت و سرپیچی از فرمان‌های پیامبران خدا دلیل دیگر فرودآمدن عذاب بر اقوام پیشین عنوان شده است.به گزارش مکارم، لغت «رابیه» در اینجا به معنای عذابی بسیار سخت و شدید است. قرآن در آیات بسیاری به نوع عذاب هر قوم اشاره کرده؛ به طور مثال شرح سرنوشت قوم فرعون را در آیات ۱۰ تا ۶۸ سوره شعراء و سرانجام قوم لوط را در ۶۱ تا ۷۷ سوره حجر آورده است. همچنین قرآن بیان می‌دارد که خداوند فرعونیان را با غرق کردن در نیل و قوم لوط را با زلزله و بارش بارانی از سنگ هلاک نمود.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۴۲-۴۴۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
