آیه ۶ سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۶ سوره نوح''' ششمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات قبل، فرار مردم از پذیرش [[حق]] به دنبال [[نبوت|دعوت]] [[نوح]] مطلبی است که از زبان نوح در این آیه بیان شده است. بنابه اعتقاد مکارم شیرازی از مفسران شیعی، | '''آیه ۶ سوره نوح''' ششمین [[آیه]] از هفتاد و یکمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات قبل، فرار مردم از پذیرش [[حق]] به دنبال [[نبوت|دعوت]] [[نوح]] مطلبی است که از زبان نوح در این آیه بیان شده است. بنابه اعتقاد مکارم شیرازی از مفسران شیعی، معمولاً افراد لجوج در مقابل دعوت [[پیامبران]] [[خداوند]] مقاومت می‌کنند و دلیل مقاومت آنها این است که دل‌هایشان آماده پذیرش حق نیست. به گزارش او، مضمون «[[آیه ۸۰ سوره اسراء]]» نظیر آیه مذکور است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه نوح به خداوند از قومش شکایت و به فرار آنان از پذیرش حق اشاره می‌کند. به گزارش مکارم، | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه نوح به خداوند از قومش شکایت و به فرار آنان از پذیرش حق اشاره می‌کند. به گزارش مکارم، معمولاً در طول تاریخ اینگونه بوده افراد لجوج در برابر دعوت پیامبران الهی مقاومت می‌کردند. به اعتقاد او، انسان برای قبول دعوت پیامبران، باید روح حقیقت جویی و آمادگی برای پذیرش گفتار حق را داشته باشد وگرنه به مقاومت و مبارزه روی می‌آورند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۲–۶۳|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۳
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | نوح | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۸ | ||||
| شماره آیه | ۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶ سوره نوح ششمین آیه از هفتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیات قبل، فرار مردم از پذیرش حق به دنبال دعوت نوح مطلبی است که از زبان نوح در این آیه بیان شده است. بنابه اعتقاد مکارم شیرازی از مفسران شیعی، معمولاً افراد لجوج در مقابل دعوت پیامبران خداوند مقاومت می‌کنند و دلیل مقاومت آنها این است که دل‌هایشان آماده پذیرش حق نیست. به گزارش او، مضمون «آیه ۸۰ سوره اسراء» نظیر آیه مذکور است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَارًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ولی دعوت من در حق آنان به جز گریز نیافزود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ولی دعوت من جز بر گریزشان نیفزود»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه نوح به خداوند از قومش شکایت و به فرار آنان از پذیرش حق اشاره می‌کند. به گزارش مکارم، معمولاً در طول تاریخ اینگونه بوده افراد لجوج در برابر دعوت پیامبران الهی مقاومت می‌کردند. به اعتقاد او، انسان برای قبول دعوت پیامبران، باید روح حقیقت جویی و آمادگی برای پذیرش گفتار حق را داشته باشد وگرنه به مقاومت و مبارزه روی می‌آورند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره نوح، هفتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نحل و پیش از سوره ابراهیم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۵۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۶۲–۶۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره نوح»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۲۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
