آیه ۱۳ سوره قیامت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیههای مکی قرآن using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۳ سوره قیامت''' سیزدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۳ سوره قیامت''' سیزدهمین [[آیه]] از هفتاد و پنجمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که در [[رستاخیز]] انسان‌ها را از تمام کارهای خوب یا بدی (اعم از مقدم و موخر) که انجام داده‌اند، آگاه می‌گردانند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، بنابه نظر برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] منظور از «مقدم و موخر» در اینجا اعمالی است که پیش از [[مرگ]] خود فرستاده (مقدم) و اعمالی (آثار اعمالش) که پس از مرگ به او می‌رسد.(موخر) | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۷۷}}</ref> | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازده‌امامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۷۷}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}} | ||
</blockquote> | |||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بر طبق این آیه در [[قیامت]] همه انسان‌ها از اعمال و نتایج اعمالشان آگاه و مطلع می‌شوند. بنابه عقیده او، منظور از اعمال مقدم و موخر اعمالی (خیر و شر) است که انسان در زمان حیات انجام می‌دهد و پس از مرگ (آثار اعمالش) را می‌بیند. این نظر مکارم مبتنی بر [[حدیث|روایتی]] از [[محمد باقر|پنجمین امام شیعیان دوازده امامی]] است که در تفسیر آیه مذکور بیان کرده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۰-۲۹۱|ج=۲۵}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قیامت | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۶ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره قیامت سیزدهمین آیه از هفتاد و پنجمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به این نکته اشاره شده است که در رستاخیز انسان‌ها را از تمام کارهای خوب یا بدی (اعم از مقدم و موخر) که انجام داده‌اند، آگاه می‌گردانند. به گزارش مکارم مفسر شیعی، بنابه نظر برخی مفسران منظور از «مقدم و موخر» در اینجا اعمالی است که پیش از مرگ خود فرستاده (مقدم) و اعمالی (آثار اعمالش) که پس از مرگ به او می‌رسد.(موخر)
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«انسان در آن روز به آنچه از پیش فرستاده و به آنچه باز پس گذاشته است خبر داده می‌شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در این روز انسان را از آنچه پیش فرستاده یا باز پس داشته است آگاه سازند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بر طبق این آیه در قیامت همه انسان‌ها از اعمال و نتایج اعمالشان آگاه و مطلع می‌شوند. بنابه عقیده او، منظور از اعمال مقدم و موخر اعمالی (خیر و شر) است که انسان در زمان حیات انجام می‌دهد و پس از مرگ (آثار اعمالش) را می‌بیند. این نظر مکارم مبتنی بر روایتی از پنجمین امام شیعیان دوازده امامی است که در تفسیر آیه مذکور بیان کرده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قیامه، هفتاد و پنجمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قارعه و پیش از سوره همزه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره قیامه، یک آیه (آیه ۶) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۷۲۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۱۶۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۷۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۵: ۲۹۰-۲۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قیامه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۳۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
