آیه ۸ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
(+ رده:آیههای مدنی قرآن (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۸ سوره تغابن''' هشتمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۸ سوره تغابن''' هشتمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در آیه فرمان به [[ایمان]] آوردن است: ایمان به [[الله|خدا]]، [[پیامبر اسلام|پیامبرش]] و [[قرآن|نوری که با نازل شده است]]. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که [[قرآن]] پس از مطرح کردن [[معاد]] و تأکید بر قطعی بودن وقوعش، در آیه دستور می‌دهد که به سه رکن اصلی [[اسلام]] ایمان بیاورید: «الله، پیامبر اسلام و قرآن». به گزارش مکارم، تعبیر از قرآن به عنوان «نوری که نازلش کردیم» در آیات دیگر هم آمده است، هرچند در [[روایات]] منقول از [[اهل‌بیت]] منظور از نور وجود «[[امام]]» تفسیر شده که در لسان برخی نیز، امام و پیامبر، قرآن ناطق هستند. در ادامه او روایتی از [[محمد باقر]] را نقل می‌کند: «امامان کسانی هستند که به دل‌های [[مومنین]] نور و روشنایی می‌دهند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۹۳|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۸ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۸ سوره تغابن هشتمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه فرمان به ایمان آوردن است: ایمان به خدا، پیامبرش و نوری که با نازل شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«پس به خدا و پیغمبر او و نوری که نازل کرده‌ایم ایمان بیاورید و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس به خداوند و پیامبر او و نوری که فرو فرستاده‌ایم ایمان آورید، و خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن پس از مطرح کردن معاد و تأکید بر قطعی بودن وقوعش، در آیه دستور می‌دهد که به سه رکن اصلی اسلام ایمان بیاورید: «الله، پیامبر اسلام و قرآن». به گزارش مکارم، تعبیر از قرآن به عنوان «نوری که نازلش کردیم» در آیات دیگر هم آمده است، هرچند در روایات منقول از اهل‌بیت منظور از نور وجود «امام» تفسیر شده که در لسان برخی نیز، امام و پیامبر، قرآن ناطق هستند. در ادامه او روایتی از محمد باقر را نقل می‌کند: «امامان کسانی هستند که به دل‌های مومنین نور و روشنایی می‌دهند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۹۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
