آیه ۱۴ سوره تغابن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه بحث اطاعت از [[خدا]] و [[محمد|رسولش]]، در این آیه به موانع این راه اشاره شده و از | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه بحث اطاعت از [[خدا]] و [[محمد|رسولش]]، در این آیه به موانع این راه اشاره شده و از [[مؤمنان]] می‌خواهد به خاطر علاقه و دوستی که نسبت به همسران و فرزندان‌شان دارند؛ از اطاعت خدا و پیامبر بازنمانند. به گزارش مکارم، در [[روایات]] [[شأن نزول]] آیه آمده است: «در زمان [[هجرت محمد|هجرت]] به [[مدینه]]، همسران و فرزندان برخی از مردان، از آنان می‌خواستند که هجرت نکنند و آنها را بی‌سرپرست رها نسازند. بعضی می‌پذیرفته و می‌ماندند؛ لذا آیه دربارهٔ ایشان نازل شد. برخی نیز که درخواست همسران و فرزندان را قبول نمی‌کردند و می‌رفتند، به آنها می‌گفتند: اگر با ما هجرت نکنید و بعدها به مدینه بیایید، ما به شما اعتنا نمی‌کنیم که ادامه آیه برای اینگونه افراد نازل شده و از آن مردان خواست که گذشته‌ها را فراموش کنند و با خانواده خویش به نیکی رفتار کنند.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۳–۲۰۶|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تغابن | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
| شماره آیه | ۱۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۴ سوره تغابن چهاردهمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به موانع اطاعت از خداوند اشاره شده است و آن علاقه افراطی به همسران و فرزندان عنوان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ وَأَوْلَادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ۚ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! به‌راستی بعضی از همسران و فرزندانتان دشمن شما هستند پس، از آنان برحذر باشید، و اگر عفو کنید و چشم‌پوشی نمائید و ببخشید (بدانید) که خداوند آمرزگار مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«ای مؤمنان بی‌گمان از میان همسران و فرزندانتان بعضی دشمن شما هستند، از آنان بر حذر باشید، و اگر گذشت و بخشایش پیشه کنید و درگذرید، خداوند هم آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: در ادامه بحث اطاعت از خدا و رسولش، در این آیه به موانع این راه اشاره شده و از مؤمنان می‌خواهد به خاطر علاقه و دوستی که نسبت به همسران و فرزندان‌شان دارند؛ از اطاعت خدا و پیامبر بازنمانند. به گزارش مکارم، در روایات شأن نزول آیه آمده است: «در زمان هجرت به مدینه، همسران و فرزندان برخی از مردان، از آنان می‌خواستند که هجرت نکنند و آنها را بی‌سرپرست رها نسازند. بعضی می‌پذیرفته و می‌ماندند؛ لذا آیه دربارهٔ ایشان نازل شد. برخی نیز که درخواست همسران و فرزندان را قبول نمی‌کردند و می‌رفتند، به آنها می‌گفتند: اگر با ما هجرت نکنید و بعدها به مدینه بیایید، ما به شما اعتنا نمی‌کنیم که ادامه آیه برای اینگونه افراد نازل شده و از آن مردان خواست که گذشته‌ها را فراموش کنند و با خانواده خویش به نیکی رفتار کنند.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانسته‌اند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۵۰۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۲۰۳–۲۰۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
