سوره صف: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (افزودن منبع)
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = As-Saff.svg|نام = صفّ |جزء = ۲۸|آیه = ۱۴|محل نزول = مدینه |شماره نزول =۱۰۹|کلمه = ۲۲۱|حرف = ۹۶۶}}
{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = As-Saff.svg|نام = صفّ |جزء = ۲۸|آیه = ۱۴|محل نزول = مدینه |شماره نزول =۱۰۹|کلمه = ۲۲۱|حرف = ۹۶۶}}


'''سوره صف''' شصت و یکمین [[سوره]] [[قرآن]] در ترتیب [[مصحف کنونی]] و صد و نهمین سوره از نظر [[ترتیب نزول]] مشهور است که پیش از [[سوره جمعه]] و پس از [[سوره تغابن]] نازل شده است. تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های [[مکی و مدنی|مدنی]] قرآن است که یکجا و یک باره در [[مدینه]] نازل شده است.<ref name=":0">{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۷۸|ج=}}</ref> به گزارش [[دانشنامه جهان اسلام]]، این سوره به همراه چهار سوره مدنی دیگر ([[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[جمعه]] و [[سوره تغابن|تغابن]]) از [[سوره‌های مسبحات]] قرآن هستند که در نخستین آیه این سور، تسبیح گویی موجودات عالم ذکر شده است.<ref>{{پک|حسینی|۱۳۹۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=تسبیح (۱)}}</ref>  
'''سوره صف''' شصت و یکمین [[سوره]] [[قرآن]] در ترتیب [[مصحف کنونی]] و صد و نهمین سوره از نظر [[ترتیب نزول]] مشهور است که پیش از [[سوره جمعه]] و پس از [[سوره تغابن]] نازل شده است. تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های [[مکی و مدنی|مدنی]] قرآن است که یکجا و یک باره در [[مدینه]] نازل شده است.<ref name=":0">{{پک|دفتر تبلیغات اسلامی|۱۳۹۰|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۲۹۷۸|ج=}}</ref> به گزارش [[دانشنامه جهان اسلام]]، این سوره به همراه چهار سوره مدنی دیگر ([[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[جمعه]] و [[سوره تغابن|تغابن]]) از [[سوره‌های مسبحات]] قرآن هستند که در نخستین آیه این سور، تسبیح گویی موجودات عالم ذکر شده است.<ref>{{پک|حسینی|۱۳۹۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=تسبیح (۱)}}</ref><ref>{{پک|مطیع|۱۳۹۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=تسبیح}}</ref>  


== نام ==
== نام ==
خط ۱۴: خط ۱۴:
=== ارجاعات ===
=== ارجاعات ===
=== منابع ===
=== منابع ===
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=مطیع|نام=مهدی|پیوند نویسنده=مهدی مطیع|ویراستار=|مقاله=تسبیح|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۹۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23022/15/5919}}


* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=حسینی|نام=مالک|پیوند نویسنده=مالک حسینی|ویراستار=|مقاله=تسبیح (۱)|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۳|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23019/1/3529}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=حسینی|نام=مالک|پیوند نویسنده=مالک حسینی|ویراستار=|مقاله=تسبیح (۱)|دانشنامه=دانشنامه جهان اسلام|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۹۳|ناشر=بنیاد دایرة المعارف اسلامی|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/23019/1/3529}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۳۴

سورهٔ قرآن
صفّ
دسته‌بندیمدنی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۱۰۹
جزء۲۸
شمار آیه‌ها۱۴
شمار واژه‌ها۲۲۱
شمار حرف‌ها۹۶۶
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
ممتحنه
جمعه

سوره صف شصت و یکمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و صد و نهمین سوره از نظر ترتیب نزول مشهور است که پیش از سوره جمعه و پس از سوره تغابن نازل شده است. تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های مدنی قرآن است که یکجا و یک باره در مدینه نازل شده است.[۱] به گزارش دانشنامه جهان اسلام، این سوره به همراه چهار سوره مدنی دیگر (حدید، حشر، جمعه و تغابن) از سوره‌های مسبحات قرآن هستند که در نخستین آیه این سور، تسبیح گویی موجودات عالم ذکر شده است.[۲][۳]

نام

نام مشهور سوره «صف» است که به مناسبت آمدن این واژه در آیه چهارم سوره می‌باشد. منابع اسلامی دو نام دیگر را برای این سوره برشمرده‌اند. ۱. عیسی: به جهت بیان شرح حالی از این پیامبر اولواالعزم در آیات ۶ و ۱۴ سوره، به این اسم نامیده شده است. ۲. حواریون: در آیه ۱۴ این سوره این واژه به‌کار رفته است؛ به همین سبب آن را «سوره حواریون» نیز گفته‌اند. «حواریون» جمع (حواری) به معنای یاران خاص و نزدیک است که در اینجا منظور دوازده یار نزدیک و صدیق عیسی مسیح می‌باشد.[۴]

ساختار و محتوا

تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های مدنی قرآن است که یکجا و یک باره در مدینه نازل شده است. هدف اصلی سوره تشویق مسلمانان به مبارزه با دشمن و معرفی اسلام به عنوان دین نویددهنده و غالب بر سایر ادیان است. محور آیات سوره نیز بر دو موضوع «عقیده» و «جهاد» است. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، در آیات این سوره به بشارت عیسی بن مریم مبنی بر آمدن پیامبری از جانب خداوند و دین جدید اشاره شده است. براساس مضمون آیات سوره، این دین نور درخشانی است از جانب خدا که کفار می‌خواهند آن را با دهان‌هایشان خاموش کنند. اما خداوند آن نور را تمام می‌گرداند؛ هرچند کافران کراهت داشته باشند و این دین بر تمامی ادیان غلبه پیدا می‌کند؛ هرچند مشرکان نخواهند.[۱]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مطیع، مهدی (۱۳۹۸). «تسبیح». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.