آیه ۱۳ سوره عبس
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۱۳ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۳ سوره عبس سیزدهمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به مکتوب بودن قرآن در اوراق و الواح باارزش و پرقیمتی پیش از نازل شدن بر پیامبر اسلام اشاره دارد. مفسران در مورد عبارت «صحف مکّرمه» سه احتمال داده‌اند: ۱. الواح ارزشمندی که در نزد فرشتگان وحی موجود بوده و آنها را برای پیامبر می‌آوردند. ۲. منظور کتاب‌های انبیای گذشته است. ۳. لوح محفوظ؛ که دو تفسیر اخیر با توجه به آیات قبل و بعد آن، چندان درست به‌نظر نمی‌رسد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(که) در صحیفه‌های گران قدر است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«در میان صحیفه‌های ارجمند است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به مکتوب بودن قرآن در اوراق و الواح باارزش و پرقیمتی پیش از نازل شدن بر پیامبر اسلام اشاره دارد. مفسران در مورد عبارت «صحف مکّرمه» سه احتمال داده‌اند: ۱. الواح ارزشمندی که در نزد فرشتگان وحی موجود بوده و آنها را برای پیامبر می‌آوردند. ۲. منظور کتاب‌های انبیای گذشته است. ۳. لوح محفوظ؛ که دو تفسیر اخیر با توجه به آیات قبل و بعد آن، چندان درست به‌نظر نمی‌رسد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۵.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۲۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۳۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
