آیه ۸ سوره همزه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۸ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۸ سوره همزه
مشخصات قرآنی
نام سورههمزه
تعداد آیات سوره۹
شماره آیه۸
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۸ سوره همزه هشتمین آیه از صد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه به شرح وضعیت ثروتمندان مغرور در قیامت اشاره کرده و می‌گوید: «این آتش سوزان بر آنها به صورت در بسته و در فضایی محصور شده است.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ آیهٔ ۸ از سورهٔ ۱۰۴ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«بی‌گمان آن (آتش) بر آنان فرو بسته شده است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«بر ایشان لایه لایه فرو افتد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به شرح وضعیت ثروتمندان مغرور در قیامت اشاره کرده و می‌گوید: «این آتش سوزان بر آنها به صورت در بسته و در فضایی محصور شده است.» در لغت «موصدة» (از ماده ایصاد) به معنای بستن در و محکم کردن آن است و در اینجا اشاره دارد به حالتی که ثروتمندان در میان آتش سوزان دارند و هیچ راه خلاصی از آن برایشان وجود ندارد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره همزه، صد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و دومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره قیامت و پیش از سوره مرسلات نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.