بدون تصویر

آیه ۲۶ سوره حاقه

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۵۷ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (ابرابزار)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲۶ سوره حاقه
مشخصات قرآنی
نام سورهحاقه
تعداد آیات سوره۵۲
شماره آیه۲۶
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۴
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲۶ سوره حاقه بیست و ششمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن از این آیه تا آیه ۲۹ سوره، به سخنان گناه‌کارانی اشاره دارد که از دیدن نامه عملشان با حالتی شرمسار آرزو می‌کنند که ای کاش هرگز از حساب اعمال خود آگاه نمی‌شدند و نتیجه آنها را نمی‌دیدند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ آیهٔ ۲۶ از سورهٔ ۶۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و (ای کاش!) نمی‌دانستم که حساب من چیست»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و نمی‌دانستم حساب و کتابم چیست‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه ادامه سخن کافرانی که نامه عملشان را به دست چپ آنها داده‌اند؛ بیان می‌شود که او در آن روز می‌گوید: «و ای کاش هرگز از حساب خود آگاه نمی‌شدم.»[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.