آیه ۱۱ سوره تکویر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۱ سوره تکویر یازدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه، به مرحله دوم رستاخیز اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها بهشت و دوزخ را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و هنگامی‌که آسمان (مانند پوست حیوان) برکنده شود»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چون آسمان پاره پاره گردد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه، به مرحله دوم رستاخیز اشاره می‌شود که همان زنده شدن و تجدید حیات انسان‌ها، زمان حسابرسی و تجسم اعمال آنهاست. «كشطت» (از ماده كشط) در اصل به معناى كندن پوست حيوان است، ولی بنا به گفته ابن منظور در لسان العرب به معنى برداشتن پرده از روى چيزى نيز آمده است. منظور از آمدن عبارت «کشطت» نیز در اینجا اینست که پرده‌هایی که در عالم دنیا و ماده بر روی حقایق هستی بوده است و انسان‌ها بهشت و دوزخ را نمی‌دیدند؛ اکنون آن پرده‌ها و حجاب‌ها کنار رفته و آنها را مشاهده می‌کنند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۴۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۱-۱۸۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
