آیه ۳ سوره بلد

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۸ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳ سوره بلد
مشخصات قرآنی
نام سورهبلد
تعداد آیات سوره۲۰
شماره آیه۳
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳ سوره بلد سومین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه گذار کعبه و شهر مکه بوده‌اند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ آیهٔ ۳ از سورهٔ ۹۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و سوگند به پدر، و فرزندی که به وجود آورد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سوگند به پدر و فرزندی که پدید آورده است‌»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در سومین آیه سوره، طبق متن آیه به «پدر و فرزند او» سوگند یاد می‌شود. بنابه نظر مفسران، منظور از «والد» (ابراهیم) و منظور از «ولد» (اسماعیل) فرزند اوست و ارتباط این سوگند با توجه به آیه قبل که به شهر مکه سوگند یادشده بود؛ به این جهت است که آنان پایه گذار کعبه و شهر مکه بوده‌اند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.