آیه ۹ سوره حاقه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | حاقه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۵۲ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۹ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۴ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره حاقه نهمین آیه از شصت و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم فرعون و قوم لوط اشاره می‌شود که به گزارش قرآن این گروه‌های سرکش و کافر نیز، به دلیل کفر و ستم و گناهان‌شان به عذاب خداوند گرفتار شده و از بین رفتند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و فرعون و کسانی‌که پیش از او بودند و همچنین اهالی شهرهای زیر و رو شده مرتکب گناه شدند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و فرعون و پیشینیان او و [اهل] شهرهای نگونسار، طغیان پیش آوردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به سرگذشت اقوام گذشته‌ای مانند قوم فرعون و قوم لوط اشاره می‌شود که به گزارش قرآن این گروه‌های سرکش و کافر نیز، به دلیل کفر و ستم و گناهان‌شان به عذاب خداوند گرفتار شده و از بین رفتند. به گزارش مکارم، در این آیه به صورت گذرا به سرنوشت قوم نوح و لوط و فرعون اشاره شده و علت هلاکت‌شان هم گناهان بزرگ‌شان عنوان شده است. «خاطئه» در لغت به معنای خطاست که در اینجا اشاره به شرک، کفر، ظلم، فساد و انواع گناهان دارد. به گزارش او، «مؤتفکات» اشاره به شهرهای محل سکونت قوم لوط است که در اثر زلزله شدید زیر و رو شد و منظور از عبارت «مَن قَبلَهُ» اقوام پیش از فرعون، افرادی مانند نمرود و قوم شعیب هستند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره حاقه، شصت و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتاد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ملک و پیش از سوره معارج نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۶۲۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۶۵۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۴۴۱-۴۴۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره حاقه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۶۶.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
