سوره انبیاء
| انبیاء | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۷۳ | ||||
| جزء | ۱۷ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۱۲ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۱۱۶۸ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۴۸۷۰ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره انبیاء بیست و یکمین سوره قرآن بر اساس ترتیب کنونی مصحف است که منابع اسلامی برای آن، دو نام «انبیاء» و «اقترب» را گزارش کرده‌اند. در گزارش ترتیب نزول سوره‌ها، هفتاد و سومین سوره قرآن است که پیش از سوره مؤمنون و پس از سوره ابراهیم در مکه نازل شده است. تعداد آیات سوره در نزد کوفیان ۱۱۲ آیه و نزد دیگران ۱۱۱ آیه است و ۱۱۶۸ یا ۱۱۷۷ کلمه و ۴۸۷۰ یا ۴۸۹۰ حرف دارد. براساس آنچه فرهنگنامه علوم قرآن آمده؛ آیات ۵۲ تا ۵۵ سوره در بین راه مکه و مدینه بر محمد نازل شده است.[۱]
نام
نام مشهور سوره، «انبیاء» به معنای پیامبران است که علت نام‌گذاری سوره به این نام، ذکر سرگذشت برخی از پیامبران در آیات آن است.[۲] به مناسبت نخستین کلمه آن به «سوره اقترب» نیز معروف شده است.[۳]
شأن و محل نزول
«سوره انبیاء» از سوره‌های مکی قرآن به‌شمار می‌رود؛ با این وجود برخی منابع، نزول آیات ۵۲ تا ۵۵ سوره را در بین راه مکه و مدینه گزارش کرده‌اند.[۴] بنابه گفته لسانی فشارکی، با توجه به تعریف سوره‌های نازل شده در «مرحله مکی ختامی» به‌نظر می‌رسد که سوره انبیاء مانند سوره ابراهیم از سوره‌هایی است که در سال‌های پایانی حضور محمد در مکه نازل شده است. اما بنابر سخنی که به ابن مسعود منتسب است، این سوره و چهار سوره دیگر پیش از آن، در سال‌های نخستین مکه نازل شده که به آنها «العتاق الاول» می‌گفته‌اند.[۵]
محتوا و ساختار
پانویس
ارجاعات
منابع
- لسانی فشارکی، محمدعلی (۱۳۹۸). «انبیاء». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره انبیاء». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.