سوره نحل
| نحل | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۷۰ | ||||
| جزء | ۱۴ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۲۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۲۸۴۰ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۷۷۰۷ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
سوره نحل شانزدهمین سوره قرآن در مصحف کنونی و هفتادمین سوره از نظر ترتیب نزول است که پیش از سوره نوح و پس از سوره کهف نازل شده است. ۱۲۸ آیه، ۲۸۴۰ کلمه و ۷۷۰۷ حرف دارد. این سوره مکی به لحاظ کمیت از سوره‌های مئین قرآن است که سه یا چهار آیه منسوخ دارد.[۱]
نامگذاری
«نحل» نام مشهور سوره است که به معنای زنبور عسل می‌باشد و در آیات ۶۸ و ۶۹ سوره به آن اشاره شده است. نام دیگر سوره «نعم» و «نعیم» است که به دلیل پرداختن به نعمت‌های فراوان آسمانی و زمینی به این اسم مشهور گشته است.[۲]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره نحل، شانزدهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتادمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره کهف و پیش از سوره نوح نازل شد. این سوره را به سیاق آیاتش مکی دانسته‌اند. برخی از مفسران ۳ آیه پایانی سوره را مدنی و گروهی دیگر، ۴۰ آیه اول را مکی و بقیه آیاتش را مدنی گزارش کرده‌اند.[۳]
محتوا و ساختار
سوره نحل دارای ۱۲۸ آیه، ۲۸۴۰ کلمه و ۷۷۰۷ حرف است. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، هدف سوره امر به صبر و وعده نیکو بر صبر در راه خدا و خبر دادن از غلبه دین حق بر باطل است. در این سوره بر قائم بودن جهان به تدبیر الله اشاره و سرانجام همه چیز و همه نعمت‌ها به سوی او دانسته شده و قرآن تنها او را به عنوان تنها معبود معرفی کرده است. مطالب مهم این سوره نیز عبارتند از: ذکر نعمت‌های الهی مانند گیاهان، میوه‌ها، عسل و زنبور عسل، معاد و بهشت و جهنم، مسئله هجرت و جهاد و بعثت پیامبران و اهداف آن.[۴]
پانویس
ارجاعات
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره نحل». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.