آیه ۳۱ سوره عبس

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۳۱ سوره عبس
مشخصات قرآنی
نام سورهعبس
تعداد آیات سوره۴۲
شماره آیه۳۱
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۷
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۳۱ سوره عبس سی‌ و یکمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَفَاكِهَةً وَأَبًّا آیهٔ ۳۱ از سورهٔ ۸۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و میوه و علف را»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و میوه و علف‌»

محتوا

به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه به نعمت میوه‌ها و چراگاه‌های حیوانات اشاره شده است. «ابّ» به معنى گياهان خودرو و چراگاهى است كه آماده چريدن حيوانات و يا چيدن گياهان باشد. در اینجا سوالی مطرح است که چرا بعد از ذکر باغ‌های میوه در آیه قبل، دوباره از میوه‌ها نام برده شده است؟ بنابه نظر مفسران ممكن است به خاطر اين باشد كه باغ‌ها منافع ديگرى غير از ميوه نيز دارند؛ مانند: منظره زيبا، طراوت و هواى سالم و ... علاوه بر آنکه برگ، ریشه و پوست بعضی درختان جزء مواد غذایى هستند و برگ‌های برخی از آنها هم خوراک انسان‌ها هستند و هم حیوانات.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.