آیه ۱۳ سوره فجر

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۳ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۳ سوره فجر
مشخصات قرآنی
نام سورهفجر
تعداد آیات سوره۳۰
شماره آیه۱۳
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۳ سوره فجر سیزدهمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش مکارم مفسر شیعی، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ آیهٔ ۱۳ از سورهٔ ۸۹ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«سرانجام پروردگارت آنان‌را به عذاب گرفتار ساخت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و سرانجام پروردگارت تازیانه عذاب را بر سر آنان کشید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه در آیه مورد بحث، به مجازات و عذابی که از جانب خداوند گریبان‌گیر اقوام گذشته شد؛ اشاره می‌شود. به گزارش او، «سوط» به معنای تازیانه است و در اینجا کنایه از عذاب الهی آن سه قوم ستم‌گر می‌باشد که در آیه به‌طور اجمال بیان شده است. در حالیکه در آیات دیگر قرآن به نوع و چگونگی عذاب و کیفری که باعث نابودی آنان شد؛ به تفصیل پرداخته شده است. براساس متن آیات قرآن، «قوم عاد» با تندباد، «قوم ثمود» به‌وسیله صیحه آسمانی و «قوم فرعون» نیز با غرق شدن در دریا نابود شدند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.