آیه ۲ سوره أعلی

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۱۹ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۲ سوره أعلی
مشخصات قرآنی
نام سورهأعلی
تعداد آیات سوره۱۹
شماره آیه۲
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۲ سوره اعلی دومین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، به صفت خالقیت الله اشاره شده و او را آفریننده تمام نظام‌های عالم معرفی کرده است. واژه «سَوّی» در آیه به معنای مرتب کردن گفته شده است و بنابه نظر مکارم مفسر شیعی، در اینجا به نظم و گستردگی نظام خلقت (از اجرام و ستارگان آسمان تا سرانگشتان انسان‌ها) اشاره دارد و همه آنها را در برمی‌گیرد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّىٰ آیهٔ ۲ از سورهٔ ۸۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«کسی‌که آفرید و استوار داشت»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«همانکه آفرید و سامان بخشید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، به صفت خالقیت الله اشاره شده و او را آفریننده تمام نظام‌های عالم معرفی کرده است. واژه «سَوّی» در آیه به معنای مرتب کردن گفته شده است و بنابه نظر مکارم، در اینجا به نظم و گستردگی نظام خلقت (از اجرام و ستارگان آسمان تا سرانگشتان انسان‌ها) اشاره دارد و همه آنها را در برمی‌گیرد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.