آیه ۱۰ سوره فجر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۰ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۰ سوره فجر دهمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. «فرعون» و قوم او سومین گروه طغیانگر و ستم‌کاری هستند که در این آیه معرفی می‌شوند. بنابر نقل‌های تاریخی و تفسیری، این گروه هم مانند دو قوم «عاد» و «ثمود» با عذاب الهی نابود شدند. برای تعبیر «ذی الاوتاد» که در وصف فرعون آمده است؛ سه تفسیر مختلف در کتاب‌های تفسیری وجود دارد. اولین تفسیر اینکه فرعون دارای لشکر فراوانی بود که بسیاری از آنها در خیمه‌های نظامی زندگی می‌کردند. در تفسیر دوم این عبارت اشاره به نوع شکنجه‌های فرعون دارد که او مخالفینش را به چهار میخ می‌کشید و به همان حال رها می‌کرد تا بمیرند. در تفسیر سوم این تعبیر را کنایه از قدرت و حکومت مقتدرانه او دانسته‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و فرعون صاحب سپاه»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و فرعون صاحب سپاه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که «فرعون» و قوم او سومین گروه طغیانگر و ستم‌کاری هستند که در این آیه معرفی می‌شوند. بنابر نقل‌های تاریخی و تفسیری، این گروه هم مانند دو قوم «عاد» و «ثمود» با عذاب الهی نابود شدند. برای تعبیر «ذی الاوتاد» که در وصف فرعون آمده است؛ سه تفسیر مختلف در کتاب‌های تفسیری وجود دارد. اولین تفسیر اینکه فرعون دارای لشکر فراوانی بود که بسیاری از آنها در خیمه‌های نظامی زندگی می‌کردند. در تفسیر دوم این عبارت اشاره به نوع شکنجه‌های فرعون است که او مخالفینش را به چهار میخ می‌کشید و به همان حال رها می‌کرد تا بمیرند. در تفسیر سوم این تعبیر را کنایه از قدرت و حکومت مقتدرانه او دانسته‌اند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۵۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
