آیه ۲۷ سوره فجر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۷ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۷ سوره فجر بیست و هفتمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت گناه‌کاران و طغیان‌گران، مؤمنان پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده مکارم مفسر شیعی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه ایمان داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان نفس حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«ای روح آرام‌گیرنده!»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«هان ای نفس مطمئنه»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در ادامه آیات پیشین و پس از بیان سرنوشت گناه‌کاران و طغیان‌گران، مؤمنان پرهیزکار را مورد خطاب قرار می‌دهد و با تعبیر «نفس مطمنئه» با لحنی همراه با محبت و مهربانی با آنان سخن می‌گوید. به عقیده وی، عبارت «مطمئنه» نشانه آرامشی است که در نتیجه ایمان داشتن برای فرد مؤمن حاصل شده است. این اطمینان نفس حالتی مطلق دارد و همه جنبه‌های زندگی او را دربر می‌گیرد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۶۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۷۵–۴۷۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
