آیه ۱۷ سوره بلد

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۲ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۷ سوره بلد
مشخصات قرآنی
نام سورهبلد
تعداد آیات سوره۲۰
شماره آیه۱۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۷ سوره بلد هفدهمین آیه از نودمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، صفات انسان‌هایی که می‌توانند از گردنه‌های صعب العبور بگذرند؛ بیان شده است. این انسان‌ها مومنانی هستند که یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش می‌کنند. به عقیده مکارم مفسر شیعی، تعبیر «تواصوا» در آیه برای تقویت و استحکام روابط اجتماعی بیان شده است و از این طریق است که اصل محبت و مهربانی در میان مردم جامعه گسترش می‌یابد.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ آیهٔ ۱۷ از سورهٔ ۹۰ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«پس از آن از کسانی است که ایمان آورده و همدیگر را به صبر و شکیبایی توصیه کرده و همدیگر را به مهربانی سفارش نموده‌اند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«تا سپس از کسانی باشد که ایمان آورده‌اند و همدیگر را به شکیبایی و همدیگر را به مهربانی سفارش کرده‌اند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آیه مورد بحث، صفات انسان‌هایی که می‌توانند از گردنه‌های صعب العبور بگذرند؛ بیان شده است. این انسان‌ها مومنانی هستند که یکدیگر را به صبر و مهربانی سفارش می‌کنند. به عقیده مکارم، تعبیر «تواصوا» در آیه برای تقویت و استحکام روابط اجتماعی بیان شده است و از این طریق است که اصل محبت و مهربانی در میان مردم جامعه گسترش می‌یابد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بلد، نودمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و پنجمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ق و پیش از سوره طارق نازل شد. در مکی و مدنی بودن این سوره، اختلاف نظر وجود دارد.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.