بدون تصویر

آیه ۴ سوره أعلی

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۸ توسط Shahroudi (بحث | مشارکت‌ها) (Shahroudi صفحهٔ آیه ۴ سوره اعلی را به آیه ۴ سوره أعلی منتقل کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۴ سوره أعلی
مشخصات قرآنی
نام سورهأعلی
تعداد آیات سوره۱۹
شماره آیه۴
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۴ سوره اعلی چهارمین آیه از هشتاد و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که خداوند این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَىٰ آیهٔ ۴ از سورهٔ ۸۷ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و کسی‌که چراگاه را بیرون آورد»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و همان کسی که چراگاهها[ی سبز و خرم‌] رویانید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به رویش و خروج گیاهان (خصوصا گیاهان و غذای حیوانات) از زمین اشاره شده است که خداوند این مواد غذایی را از درون زمین به بیرون آن هدایت می‌کند تا تغذیه حیوانات فراهم شود. سپس در مرحله بعد برای غذای انسان‌ها استفاده شود و در حقیقت فایده این رویش‌ها به انسان‌ها برمی‌گردد؛ لذا در آیه به آن تأکید شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره اعلی، هشتاد و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تکویر و پیش از سوره لیل نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.