آیه ۲۰ سوره مائده
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۲۰ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۲ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۰ سوره مائده بیستمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه مورد بحث، از زبان موسی خطاب به قوم بنی‌اسرائیل گفته می‌شود: «به یاد آورید سه نعمت بزرگی که خداوند به شما اعطا کرده است. این سه نعمت عبارت بودند از وجود پیامبران و رهبران فراوان در میان بنی‌اسرائیل، آزاد شدن از بند اسارت فرعون و برخورداری از نعمت‌هایی که به هیچ‌کس در عالم داده نشده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَعَلَ فِيكُمْ أَنْبِيَاءَ وَجَعَلَكُمْ مُلُوكًا وَآتَاكُمْ مَا لَمْ يُؤْتِ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و آنگاه که موسی به قومش گفت: ای قوم من! نعمت خدا را بر خود یاد کنید، آنگاه که درمیان شما پیامبرانی قرار داد و شما را فرمانروایانی ساخت و به شما چیزهایی داد که به هیچ یک از جهانیان نداده است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و چنین بود که موسی به قومش گفت ای قوم من، نعمت خدا را بر خود به یاد آورید که در میان شما پیامبرانی برانگیخت و [بعضی از] شما را پادشاه ساخت، و به شما چیزهایی بخشید که به هیچ‌کس از جهانیان نداده است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن در این آیه به نعمت‌هایی که خداوند در گذشته به قوم بنی‌اسرائیل اعطا کرده بود؛ اشاره می‌کند. وجود پیامبران فراوانی که درمیان بنی‌اسرائیل بودند، رهایی آنان از دست فرعونیان و صاحب اختیار شدن آنها به رهبری موسی و به دنبال آن بهره‌مندی از نعمت‌های گوناگونی که هیچ‌یک از عالمیان از آن برخوردار نیستند؛ سه نعمت بزرگی است که در آیه ذکر شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۳۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۴۶۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۳۵–۳۳۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
