آیه ۳۹ سوره مائده
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۹ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۹ سوره مائده سی و نهمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در آیه به راه بازگشت و توبه از گناه سرقت اشاره شده که بنابه فقه شیعی، اگر قبل از اینکه سرقت فرد در دادگاه اسلامی ثابت نشده توبه کند؛ حد سرقت از او ساقط می‌شود.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَمَنْ تَابَ مِنْ بَعْدِ ظُلْمِهِ وَأَصْلَحَ فَإِنَّ اللَّهَ يَتُوبُ عَلَيْهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بنابراین هرکس پس از ستم کردنش توبه کند، و به اصلاح بپردازد، همانا خداوند توبه او را می‌پذیرد بی‌گمان خداوند آمرزنده و مهربان است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و هر کس که بعد از ستمش، توبه و درستکاری پیشه کند، خداوند از [گناه] او درمی‌گذرد، چرا که خداوند آمرزگار مهربان است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن راه بازگشت و توبه را در مورد سرقت را بیان کرده که سارق در صورتیکه توبه کند و درصدد اصلاح باشد؛ مورد بخشش خداوند قرار می‌گیرد. به گزارش او، ساقط شدن حد سرقت هنگامی است که پیش از ثبوت سرقت، فرد توبه کند ولی اگر از طریق دو شاهد عادل جرم دزدی معلوم شود؛ دیگر حد سرقت از او ساقط نمی‌شود. آیه با دو عبارت «غفور» و «رحیم» از اسماءالحسنی الهی پایان می‌یابد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۵۲۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
