سوره صف

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۸ توسط Roshana (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات سوره|تصویر = As-Saff.svg|نام = صفّ |جزء = ۲۸|آیه = ۱۴|محل نزول = مدینه |شماره نزول = ۱۱۱|کلمه = ۲۲۱|حرف = ۱۰۲۰}} '''سوره صف''' شصت و یکمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و صد و نهمین سوره از نظر ترتیب نزول مشهور است که پیش از سوره جمعه و پ...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سورهٔ قرآن
صفّ
دسته‌بندیمدنی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول۱۱۱
جزء۲۸
شمار آیه‌ها۱۴
شمار واژه‌ها۲۲۱
شمار حرف‌ها۱۰۲۰
متن سوره
متن سوره با خط عثمانی
ممتحنه
جمعه

سوره صف شصت و یکمین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و صد و نهمین سوره از نظر ترتیب نزول مشهور است که پیش از سوره جمعه و پس از سوره تغابن نازل شده است. تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های مدنی قرآن است که یکجا و یک باره در مدینه نازل شده است.[۱] به گزارش دانشنامه جهان اسلام، این سوره به همراه چهار سوره مدنی دیگر (حدید، حشر، جمعه و تغابن) از سوره‌های مسبحات قرآن هستند که در نخستین آیه این سور با تسبیح گویی موجودات عالم ذکر شده است.[۲]

نام

نام مشهور سوره «صف» است که به مناسبت آمدن این واژه در آیه چهارم سوره می‌باشد. منابع اسلامی دو نام دیگر را برای این سوره برشمرده‌اند. ۱. عیسی: به جهت بیان شرح حالی از این پیامبر اولواالعزم در آیات ۶ و ۱۴ سوره، به این اسم نامیده شده است. ۲. حواریون: در آیه ۱۴ این سوره این واژه به‌کار رفته است؛ به همین سبب آن را «سوره حواریون» نیز گفته‌اند. «حواریون» جمع (حواری) به معنای یاران خاص و نزدیک است که در اینجا منظور دوازده یار نزدیک و صدیق عیسی مسیح می‌باشد.[۳]

ساختار و محتوا

تعداد آیات این سوره ۱۴ آیه است و ۲۲۱ یا ۲۲۶ کلمه و ۹۰۰ یا ۹۶۶ حرف دارد. بنابه گزارش تمامی منابع اسلامی از سوره‌های مدنی قرآن است که یکجا و یک باره در مدینه نازل شده است. هدف اصلی سوره تشویق مسلمانان به مبارزه با دشمن و معرفی اسلام به عنوان دین نویددهنده و غالب بر سایر ادیان است. محور آیات سوره نیز بر دو موضوع «عقیده» و «جهاد» است. به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، در آیات این سوره به بشارت عیسی بن مریم مبنی بر آمدن پیامبری از جانب خداوند و دین جدید اشاره شده است. براساس مضمون آیات سوره، این دین نور درخشانی است از جانب خدا که کفار می‌خواهند آن را با دهان‌هایشان خاموش کنند. اما خداوند آن نور را تمام می‌گرداند؛ هرچند کافران کراهت داشته باشند و این دین بر تمامی ادیان غلبه پیدا می‌کند؛ هرچند مشرکان نخواهند.[۱]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • حسینی، مالک (۱۳۹۳). «تسبیح (۱)». دانشنامه جهان اسلام. تهران: بنیاد دایرة المعارف اسلامی.