سوره تغابن

سورهٔ قرآن

تغابن
دسته‌بندی	مدنی
اطلاعات آماری
شمارهٔ نزول	۱۰۸
جزء	۲۸
شمار آیه‌ها	۱۸
شمار واژه‌ها	۲۴۱
شمار حرف‌ها	۱۰۷۰
متن سوره
ترجمهٔ فارسی
منافقون منافقون	طلاق طلاق

سوره تغابن شصت و چهارمین سوره قرآن بر اساس ترتیب کنونی مصحف است. ۱۸ آیه دارد و از نظر ترتیب نزول صد و هشتمین سوره‌ای است که زمان نزول آن پیش از سوره صف و پس از سوره تحریم بوده است. براساس گزارش دانشنامه بزرگ اسلامی، در ترتیب نزول این سوره ردیف‌های ۹۷، ۱۰۵، ۱۰۶ و ۱۰۹ را نیز گفته‌اند. به دلیل نزولش در مدینه از سوره‌های مدنی به‌شمار می‌آید. اما بعضی مفسران آیات ۱۴ تا ۱۸ سوره را مکی دانسته‌اند. برخی مفسران نیز معتقدند تمامی سوره در مکه نازل شده است. از نظر کمیت از سوره‌های مفصل قرآن و از نوع طوال آن است. این سوره دارای یک آیه ناسخ است و هیچ آیه منسوخی ندارد.

نام

در آیه ۹ این سوره واژه «یوم التغابن» که اشاره به روز قیامت دارد؛ به‌کار رفته است و از آنجایی که در این سوره تشویق به انفاق صورت گرفته تا انسان‌ها فریفته اموال و اولاد نشوند و در قیامت زیان‌کار نگردند؛ به همین جهت به «سوره تغابن» مشهور شده است.

ساختار و محتوا

تعداد آیات سوره را بدون اختلاف ۱۸ آیه، ۲۴۱ کلمه و ۱۰۷۰ حرف گزارش کرده‌اند. این سوره از سوره‌های مسبحات قرآن است که در اولین آیه آن تسبیح خداوند ذکر شده است. مضامین این سوره شبیه «سوره حدید» است که به گفته نویسنده دانشنامه بزرگ اسلامی، می‌توان آن را خلاصه «سوره حدید» به‌شمار آورد. محتوای این سوره به دو بخش تقسیم می‌شود: بخش نخست درباره تسبیح خداوند، آفرینش عالم هستی توسط او، علم خداوند به امور ظاهر و باطن و تأکید بر زندگی پس از مرگ. بخش دوم این سوره، بیان و شرح رهنمودهای اخلاقی برای زندگی اجتماعی انسان‌ها که می‌توان به صبر در سختی‌ها، دوری از فریفتگی به اموال و فرزندان، انفاق در راه خدا و رعایت تقوا اشاره کرد.

پانویس

منابع

• خوشدل، حسین (۱۳۹۸). «تغابن». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
• دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره تغابن». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.