سوره فاطر
فاطر | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
شمارهٔ نزول | ۴۳ | ||||
جزء | ۲۲ و ۲۳ | ||||
شمار آیهها | ۴۵ | ||||
شمار واژهها | ۷۸۰ | ||||
شمار حرفها | ۳۱۳۳ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سوره فاطر سی و پنجمین سوره از سورههای قرآن است که در مصحف عثمانی قبل از سوره یس و بعد از سوره سبأ قرار گرفته است. اما بنابه ترتیب نزول سورهها، چهل و سومین سورهای است که نزول آن در شهر مکه و پیش از هجرت محمد بوده است. سوره فاطر دارای ۴۵ آیه است و در جزء ۲۲ قرآن قرار دارد. به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، از سور مثانی و در حدود یک حزب قرآن است و از سورههای حامدات بهشمار میآید. یک آیه منسوخ دارد.[۱]
نامگذاری
نام مشهور سوره «فاطر» به معنای شکافنده یا پدیدآورنده است و در آیه اول سوره خداوند با این نام توصیف شده است. لذا آن را «فاطر» نامیدهاند. نام دیگر سوره، «ملائکه» است. چراکه در نخستین آیه از فرشتگان به عنوان رسولان خدا و مجری اوامر او در جهان ذکر شده است.[۲]
شأن و محل نزول
سوره فاطر، از سورههایی است که در مکه نازل شده است و به سبب سیاق آیاتش از سور مکی قرآن به شمار میآید. به گفته فرهنگنامه علوم قرآن، نزول سوره پیش از سوره مریم و پس از سوره فرقان بوده است که برخی از مفسران، آیات ۲۲ و ۲۹ آن را مدنی دانسته ولی دلیلی برای آن بیان نکردهاند.[۳]
محتوا و ساختار
تعداد آیات «سوره فاطر» به نظر مشهور ۴۵ آیه و به عدد شامی ۴۶ آیه است. ۷۷۰، ۷۸۰ یا ۷۹۸ کلمه و ۳۲۲۸ ،۳۱۳۰ یا ۳۱۳۳ حرف دارد. در ترتیب نزول سورهها، چهل و سومین سوره قرآن است که پیش از سوره مریم و پس از سوره فرقان بر پیامبر اسلام نازل شده است.[۴] موضوع اصلی این سوره، بیان سه اصل دین (توحید، نبوت و معاد) است. براساس آنچه در فرهنگنامه علوم قرآن آمده، از مباحث مهم سوره میتوان به خلقت آسمان، زمین و فرشتگان، توحید، نبوت و مبارزه پیامبران با کافران، شمارش برخی نعمتهای الهی، معاد و توصیف وضعیت کافران در قیامت اشاره کرد.[۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۱۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگنامه علوم قرآن، ۱: ۳۰۱۱.
منابع
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۹۰). «سوره فاطر». فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.