آیه ۲۶ سوره واقعه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۲۶ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۶ سوره واقعه بیست و ششمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه قبل، در این آیه از شنیدنی‌های بهشتی سخن گفته شده است. «در آن باغ‌های بهشتی تنها چیزی که بهشتیان می‌شنوند سلام است و سلام.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِلَّا قِيلًا سَلَامًا سَلَامًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«مگر این سخن را که (همگی) سلام و درود باد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«نشنوند مگر سخنی که سلام است و سلام»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بنابه متن آیه، بهشتیان نه تنها صدا و سخنان لغو و گناه نمی‌شنوند؛ بلکه در آن باغ‌های بهشتی فقط کلامی که به گوش می‌رسد «سلام» است. به گزارش مکارم، درباره اینکه این سلام از جانب خداست یا فرشتگان یا خود بهشتیان به یکدیگر می‌گویند یا همه اینها نظراتی گفته شده؛ اما به نظر می‌رسد که تفسیر آخر مناسب‌تر باشد. چراکه در آیات دیگر قرآن به اینگونه سخنان اشاره شده و در آیه ۱۲۷ سوره انعام نیز عنوان شده است که «بهشت دارالسلام است و در آنجا سلامت و امنیت برقرار است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۰۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۶-۲۱۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
