آیه ۱۷ سوره واقعه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۱۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۷ سوره واقعه هفدهمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. دومین نعمتی که «سابقون» در بهشت از آن برخوردارند؛ خدمت‌گزارانی نوجوان که همیشه در حال خدمتند و به دور آنان در حال گردش و پذیرایی از آنان هستند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«نوجوانانی که همیشه نوجوان باقی می‌مانند بر (گرِد) آنان می‌گردند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«جاودانه جوانان بر گرد آنان می‌گردند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن در این آیه اشاره دارد به نعمت دیگری که خداوند در اختیار «سابقون» قرار داده است و این نعمت آن است که در آنجا نوجوانانی با طراوت و شادابی جوانی همیشگی بر دور آنها در طواف و گردشند و در حال خدمت‌گزاری و پذیرایی از این انسان‌های والا مقام هستند. به گزارش مکارم، تعبیر «یطوف» به این معناست که آن نوجوانان همواره در حال خدمت مداومند و تعبیر به «مخلدون» نیز اشاره به جاودانگی نشاط و طراوت جوانی آن نوجوانان است. دربارهٔ اینکه این نوجوانان کیانند؟ تفاسیر مختلفی وجود دارد. بعضی به استناد روایتی از علی بن ابی‌طالب گفته‌اند: آنها فرزندان مردم دنیا هستند که پیش از بلوغ از دنیا رفته‌اند و چون کار بد و نیکی نداشته‌اند؛ به لطف پروردگار این مقام و منصب به آنها داده شده است. برخی نیز آنها را اطفال مشرکان می‌دانند که به خاطر بی‌گناهی به این مرتبه رسیده‌اند. در تفسیر سوم آمده است که آنها خدمت‌گزاران بهشتی هستند که خداوند آنها را مخصوصاً برای این هدف آفریده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۳۹۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۰۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۱۱–۲۱۲.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
