بدون تصویر

آیه ۱۹ سوره جن

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۹ سوره جن
مشخصات قرآنی
نام سورهجن
تعداد آیات سوره۲۸
شماره آیه۱۹
شماره جزء۲۹
شماره حزب۱۱۵
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۹ سوره جن نوزدهمین آیه از هفتاد و دومین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به تأثیر قرآن و عبادت پیامبر اسلام اشاره شده است که بر طبق تفاسیر، هنگامیکه پیامبر به عبادت می‌ایستاد و خدا را می‌خواند؛ گروهی از جنیان در اطراف او جمع شده و مجذوب او می‌شدند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ يَدْعُوهُ كَادُوا يَكُونُونَ عَلَيْهِ لِبَدًا آیهٔ ۱۹ از سورهٔ ۷۲ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«و این‌که چون بندة خداوند برخاست تا او را به (نیایش) بخواند نزدیک بود که بر او هجوم آورند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«و چنین بود که چون بنده خدا [محمد -ص-] او را به نیایش می‌خواند، نزدیکشان بود که بر سر او بریزند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به تأثیر قرآن و عبادت پیامبر اسلام اشاره شده است که بر طبق تفاسیر، هنگامیکه پیامبر به عبادت می‌ایستاد و خدا را می‌خواند؛ گروهی از جنیان در اطراف او جمع شده و مجذوب او می‌شدند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره جن، هفتاد و دومین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهلمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره اعراف و پیش از سوره یس نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.