آیه ۶۴ سوره واقعه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۶۴ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۶۴ سوره واقعه شصت و چهارمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه زراعت و عمل رویش گیاهان به خداوند نسبت داده شده و قرآن از انسان‌ها اینگونه می‌پرسد: «آیا شما آن را می‌رویانید یا ما می‌رویانیم؟!»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا شما آن‌را می رویانید یا ما می‌رویانیم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا شما آن را می‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند قرآن در آیه قبل از تعبیر «حرث» استفاده کرده و تنها عمل کشت گیاهان را به انسان‌ها نسبت داده و در این آیه کار «زراعت» یا رویش آنها را فعل خداوند دانسته است. چراکه انسان تنها دانه را در خاک می‌کارد اما رشد و نمو آن دانه و سبز شدنش و سر از خاک برآوردنش با خداوند است؛ لذا خلقت آنها و مراحل رشدشان کاری است که خداوند انجام می‌دهد و خداوندی که قادر بر اینگونه آفرینش‌هاست؛ قطعاً بر زنده کردن مردگان و آفرینش تازه آنها تواناست.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۱۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۴۹–۲۵۰.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
