بدون تصویر

آیه ۱۲ سوره غاشیه

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۱۲ سوره غاشیه
مشخصات قرآنی
نام سورهغاشیه
تعداد آیات سوره۲۶
شماره آیه۱۲
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۹
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۱۲ سوره غاشیه دوازدهمین آیه از هشتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. سومین نعمت بهشتی جاری بودن چشمه‌ها و نهرها در باغ‌های بهشتی است که موجب طراوت و زیبایی محیط است. در تفسیر عبارت «عین» برخی مفسران گفته‌اند: در هر قصری از بهشت چشمه خاصی جاری است و مفردن بودن آن نشان‌دهنده این است که آن چشمه‌ها در اختیار بهشتیانند. هرگاه و به هرجا که بخواهند این چشمه‌ها جریان پیدا می‌کنند؛ هر کدام از آنها نوشیدنی مخصوصی دارند و مؤمنان با نوشیدن از آن چشمه‌ها لذت فراوان می‌برند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ آیهٔ ۱۲ از سورهٔ ۸۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«در آن‌جا چشمه‌ای روان است»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«در آنجا چشمه‌ای روان باشد»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که سومین نعمت بهشتی جاری بودن چشمه‌ها و نهرها در باغ‌های بهشتی است که موجب طراوت و زیبایی محیط است. در تفسیر عبارت «عین» برخی مفسران گفته‌اند: در هر قصری از بهشت چشمه خاصی جاری است و مفردن بودن آن نشان‍دهنده این است که آن چشمه‌ها در اختیار بهشتیانند. هرگاه و به هرجا که بخواهند این چشمه‌ها جریان پیدا می‌کنند؛ هر کدام از آنها نوشیدنی مخصوصی دارند و بهشتیان با نوشیدن از آن چشمه‌ها لذت فراوان می‌برند.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره غاشیه، هشتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره غاشیه، یک آیه (آیه ۲۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.