آیه ۱۶ سوره تکویر
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | تکویر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۹ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره تکویر شانزدهمین آیه از هشتاد و یکمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«(ستارگان) سیّارِ نهان شونده»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«سیارگان پنهان رونده»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیه گذشته، دو توصیف دیگر ۵ ستاره سیار یا سیاره (زحل، مریخ، مشتری، زهره و عطارد) که در این آیه اشاره شده؛ با تعابیر «الجوار» به معنی دارای حرکت و «الکنس» به معنای مخفی و پنهان شدن، آمده‌اند. به گزارش او، نکته دیگری که در مورد این سیارات وجود دارد؛ اینست که دانشمندان ستاره‌شناس این ستارگان را «نجوم متحیره» نامیده‌اند؛ زیرا حرکت‌های آنها در یک خط مستقیم نیست و به نظر می‌رسد که آنها بعد از طی مسافتی دوباره به جایگاه قبلی خویش بازمی‌گردند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره تکویر، هشتاد و یکمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هفتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تبت و پیش از سوره اعلی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره تکویر، یک آیه (آیه ۲۸ سوره تکویر) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۶۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۸۹–۱۹۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تکویر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۸۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
