بدون تصویر

آیه ۷ سوره طارق

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
آیه ۷ سوره طارق
مشخصات قرآنی
نام سورهطارق
تعداد آیات سوره۱۷
شماره آیه۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۱۸
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره طارق هفتمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به یکی از دو جزء اصلی نطفه اشاره شده است و در توصیف آن می‌گوید: «آبی که از میان پشت و سینه‌ها خارج می‌شود.»

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 يَخْرُجُ مِنْ بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ آیهٔ ۷ از سورهٔ ۸۶ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«(آبی) که از میان استخوان پشت و استخوان سینه برمی‌آید»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«که از میانه پشت و سینه‌ها بیرون آید»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به یکی از دو جزء اصلی نطفه اشاره شده است و در توصیف آن می‌گوید: «آبی که از میان پشت و سینه‌ها خارج می‌شود.» در لغت «صلب» به معنی پشت و «ترائب» به استخوان‌های بالای سینه گفته می‌شود. به گزارش مکارم، دربارهٔ آیه مذکور تفاسیر مختلفی وجود دارد. از جمله اینکه: برخی مفسران، منظور از «صلب» را مردان و «ترائب» را زنان دانسته‌اند. در تفسیر دیگر منظور از «صلب» را اشاره به پشت مرد و «ترائب» را اشاره به سینه و قسمت‌های جلوی بدن او گفته‌اند. در تفسیر سوم منظور از این دو واژه را خروج جنین از رحم زنان دانسته‌اند که بین پشت و قسمت‌های جلوی بدن زن قرار دارد. اما به عقیده مکارم و با توجه به ظاهر آیه، مراد نطفه مرد است؛ چراکه عبارت «ماء دافق» در آیه قبل اشاره به نطفه مرد دارد نه زن و مرجع ضمیر فعل «یخرج» در این آیه نیز به آن بازمی‌گردد.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.