آیه ۹۵ سوره واقعه
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | واقعه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۹۶ | ||||
| شماره آیه | ۹۵ | ||||
| شماره جزء | ۲۷ | ||||
| شماره حزب | ۱۰۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹۵ سوره واقعه نود و پنجمین آیه از پنجاه و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. این آیه اشاره دارد به این نکته که تمام مطالبی که تا اینجا گفته شده همه حقیقت و یقین است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ الْيَقِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان این خبر راست یقین است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«این همانا حق‌الیقین است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند: قرآن تمام سخنانی را که در این سوره عنوان کرده؛ حقیقت و یقین دانسته است. به گزارش مکارم، برخی مفسران «حق الیقین» را از اضافات بیانیه می‌دانند؛ یعنی آنچه دربارهٔ این سه گروه گفته شده عین واقعیت و حقیقت و یقین است. درحالیکه احتمال دارد چون یقین دارای مراتبی است؛ حق الیقین مرحله عالی آن باشد؛ یعنی یقین واقعی و خالی از هرگونه شک و شبهه. ضمن اینکه ممکن است «هذا» در آیه اشاره به احوال گروه‌های سه‌گانه باشد و برخی آن را اشاره به تمام محتوای سوره واقعه دانسته‌اند. اما به نظر او، تفسیر اول مناسب‌تر است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره واقعه، پنجاه و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، چهل و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طه و پیش از سوره شعراء نازل شد. از مجموع آیات این سوره، دو آیه (آیات ۸۱ و ۸۲) از آن را مدنی و الباقی را مکی دانسته‌اند. در سوره واقعه، یک آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۴۳۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۲۲۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۳۷.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۳۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۳: ۲۸۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره واقعه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۱۴۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
