آیه ۱۶ سوره طارق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۶ سوره طارق''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۶ سوره طارق''' شانزدهمین [[آیه]] از هشتاد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کید [[خداوند]] در مقابل دشمنان [[اسلام]] اشاره می‌شود. بنابه نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، کید الهی مهلت دادن خدا به [[گناه|مجرمان]] و [[کافران]] است که منتهی به [[عذاب]] آنان خواهد شد. برخی نیز گفته‌اند که منظور خودِ عذاب است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به کید خداوند در مقابل دشمنان اسلام اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، کید الهی مهلت دادن خدا به مجرمان و کافران است که منتهی به عذاب آنان خواهد شد. برخی نیز گفته‌اند که منظور خود عذاب است. اما به عقیده مکارم، مقصود همان الطاف و توجه‌هایی است که خداوند نسبت به [[محمد]] و [[مؤمنان]] داشته و با از بین بردن و برهم زدن نقشه‌های مخالفان و دشمنان، از اسلام و [[مسلمانان]] دفاع کرده و آنها را پشتیبانی نموده است. براساس گزارش او، نمونه‌های فراوانی از این یاری‌های خداوند در [[تاریخ اسلام]] وجود دارد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۳۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | طارق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۷ | ||||
| شماره آیه | ۱۶ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۶ سوره طارق شانزدهمین آیه از هشتاد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به کید خداوند در مقابل دشمنان اسلام اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، کید الهی مهلت دادن خدا به مجرمان و کافران است که منتهی به عذاب آنان خواهد شد. برخی نیز گفته‌اند که منظور خودِ عذاب است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَأَكِيدُ كَيْدًا
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و من نیز چاره‌اندیشی می‌کنم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«من نیز تدبیری می‌اندیشم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به کید خداوند در مقابل دشمنان اسلام اشاره می‌شود. بنابه نظر مفسران، کید الهی مهلت دادن خدا به مجرمان و کافران است که منتهی به عذاب آنان خواهد شد. برخی نیز گفته‌اند که منظور خود عذاب است. اما به عقیده مکارم، مقصود همان الطاف و توجه‌هایی است که خداوند نسبت به محمد و مؤمنان داشته و با از بین بردن و برهم زدن نقشه‌های مخالفان و دشمنان، از اسلام و مسلمانان دفاع کرده و آنها را پشتیبانی نموده است. براساس گزارش او، نمونه‌های فراوانی از این یاری‌های خداوند در تاریخ اسلام وجود دارد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، سی و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره بلد و پیش از سوره قمر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره طارق، یک آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۲۲.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۲۶.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۱.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۳۷۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره طارق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۸۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
