آیه ۷ سوره غاشیه: تفاوت میان نسخهها
(ایجاد مقاله آیات) |
(ابرابزار) |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۷ سوره غاشیه''' هفتمین [[آیه]] از هشتاد و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن بهشمار میآید. در ادامه آیه قبل، در این آیه غذای [[جهنم|جهنمیان]] توصیف میشود. غذایی که آنان میخورند به گونهای است که نه باعث برطرف شدن گرسنگیشان است و نه باعث تقویت و سلامت بدن آنها. توصیف این طعام و غذا چنانکه در [[آیه ۱۳ سوره مزمل]] آمده: «غذایی است گلوگیر و عذابی دردناک و الیم.» | |||
== متن == | == متن == | ||
متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص= | متن [[آیه]] را [[فخر رازی]]، از مفسران [[سنی|سنی مذهب]] و [[علامه طباطبایی|محمدحسین طباطبایی]]، مفسر [[شیعه]]، چنین گزارش کردهاند:<ref>{{پک|رازی|۱۴۲۰|ک=تفسیر کبیر|ص=۱۴۱|ج=۳۱}}</ref><ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۹۵|ک=تفسیر المیزان|ص=۴۵۳|ج=۲۰}}</ref> | ||
<blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | <blockquote>{{آیه خودکار|تزئینی=بله}}</blockquote> | ||
== ترجمه == | == ترجمه == | ||
[[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص= | [[محمدگل گمشادزهی]]، مترجم سنی [[حنفی|حنفی مذهب]] در ترجمه آیه آورده است:<ref>{{پک|گمشادزهی|۱۳۹۴|ک=ترجمه معانی قرآن کریم|ص=۵۹۲}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=گمشادزهی}}}}</blockquote> | ||
[[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص= | [[بهاءالدین خرمشاهی]]، مترجم شیعه [[شیعه دوازدهامامی|امامی مذهب]] در ترجمه این آیه آورده است:<ref>{{پک|خرمشاهی|۱۳۹۳|ک=ترجمه خرمشاهی|ص=۵۹۲}}</ref> | ||
<blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | <blockquote>{{color|Brown|{{ترجمه خودکار|مترجم=خرمشاهی}}}}</blockquote> | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیه قبل، در این آیه غذای جهنمیان توصیف میشود. غذایی که آنان میخورند به گونهای است که نه باعث برطرف شدن گرسنگیشان است و نه باعث تقویت و سلامت بدن آنها. توصیف این طعام و غذا چنانکه در آیه ۱۳ سوره مزمل آمده: «غذایی است گلوگیر و عذابی دردناک و الیم.» به عقیده مکارم، این غذاهای آتشین و نامطبوع به دلیل آنست که این [[کافران]] و مخالفان حق در دنیا به حقوق دیگران تجاوز میکردند و فقیران و تهیدستان را از خوردن طعام و خوراکهای لذیذ و گوارا محروم کردند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۱۷–۴۱۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
به گزارش ''[[فرهنگنامه علوم قرآن]]''، [[سوره غاشیه]]، هشتاد و هشتمین [[فهرست سورههای قرآن|سوره قرآن]] است. این [[سوره]] را در [[ترتیب نزول قرآن|ترتیب نزول]]، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر [[محمد|پیامبر اسلام]] دانستهاند که پس از [[سوره ذاریات]] و پیش از [[سوره کهف]] نازل شد. این سوره را [[سوره مکی|مکی]] دانستهاند. در سوره غاشیه، یک آیه ([[آیه ۲۲ سوره غاشیه|آیه ۲۲]]) [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] گزارش کردهاند.<ref>{{پک|1=دفتر تبلیغات اسلامی|2=۱۳۸۸|ک=فرهنگنامه علوم قرآن|ص=۳۰۰۵|ف=سوره غاشیه}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مکی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۲
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | غاشیه | ||||
تعداد آیات سوره | ۲۶ | ||||
شماره آیه | ۷ | ||||
شماره جزء | ۳۰ | ||||
شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۷ سوره غاشیه هفتمین آیه از هشتاد و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن بهشمار میآید. در ادامه آیه قبل، در این آیه غذای جهنمیان توصیف میشود. غذایی که آنان میخورند به گونهای است که نه باعث برطرف شدن گرسنگیشان است و نه باعث تقویت و سلامت بدن آنها. توصیف این طعام و غذا چنانکه در آیه ۱۳ سوره مزمل آمده: «غذایی است گلوگیر و عذابی دردناک و الیم.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«که فربه نمیکند و نه از گرسنگی میهاند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«که نه فربه گرداند، و نه گرسنگی را چاره کند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند که در ادامه آیه قبل، در این آیه غذای جهنمیان توصیف میشود. غذایی که آنان میخورند به گونهای است که نه باعث برطرف شدن گرسنگیشان است و نه باعث تقویت و سلامت بدن آنها. توصیف این طعام و غذا چنانکه در آیه ۱۳ سوره مزمل آمده: «غذایی است گلوگیر و عذابی دردناک و الیم.» به عقیده مکارم، این غذاهای آتشین و نامطبوع به دلیل آنست که این کافران و مخالفان حق در دنیا به حقوق دیگران تجاوز میکردند و فقیران و تهیدستان را از خوردن طعام و خوراکهای لذیذ و گوارا محروم کردند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره غاشیه، هشتاد و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، شصت و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره ذاریات و پیش از سوره کهف نازل شد. این سوره را مکی دانستهاند. در سوره غاشیه، یک آیه (آیه ۲۲) منسوخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۴۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۵۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۱۷–۴۱۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره غاشیه»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۳۰۰۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.